به گزارش زاهدانه، سال 48 بود که چشم انتظاری حاج حسین به پایان رسید و محمد حسن متولد شد.تا پایان مقطع ابتدایی نخوانده بود که مریضی و از کار افتادگی پدر او را مجبور به ترک تحصیل کرد تا برای تامین معاش خانواده در کارگاه کابینت سازی مشغول به کار شود.

انقلاب که پیروز شد به همراه دوستانش شهید فرامرز بهمني و شهيد رضايي در بسیج  ثبت نام کردند.

با آغاز جنگ تحمیلی حس تکلیف شهید خسرو پرست به کشور او را راهی پادگان قدس زاهدان برای آموزش کرد که پس از گذراندن دوران آموزش نظامي در سال 1364 به جبهه‌هاي حق عليه باطل اعزام شد.

مرحله اول اعزام یادگاری از جنگ روی دوش محمد حسن گذاشت تا مدتی راخانه نشین شود اما محمد آرام نگرفت و بار دیگر به همراه سپاه محمد (ص) راهی جبهه شد؛ برای سومین بار که به جبهه اعزام شده بود 12 اسفند ماه 65 در عمليات «كربلاي پنج» در منطقه شلمچه به فيض شهادت نايل آمد و حسینیه ای به نام این شهید 17 ساله در زاهدان ساخته شد.
 

حسین خسروپرست پدر شهید در گفت و گو با خبرنگار ایثار و شهادت عصرهامون در خصوص ساخت حسینیه شهید می گوید: یک شب مادر شهید قبل از تاسیس حسینیه، شهید را در خواب می بیند که به او می گوید« مادر تو به خانه همه می روی اما خانه من نمی آییکه مادر او در خواب با این شهید در دل می کند و می گوید من همیشه سر مزار تو حاضر می شوم و فاتحه برایت میخوانم اما شهید از مادرش می خواهد که خانه ای برایش آماده کند که به اسم او باشد».

پدر شهید ادامه داد: صبح روز بعد از دیدن این خواب به بنیاد شهید رفته و بعد از تعریف کردن این خواب درخواست کردیم که طبقه دوم خانه را به نام شهید حسینیه ای راه اندازی کنیم و ما نیز از هزینه شخصی خود این حسینیه را راه اندازی کردیم.

وی اظهار کرد: در این حسینیه و بعد از تاسیس، شبهای یک شنبه زیارت عاشورا و در دیگر مناسبت های مذهبی نیز مراسمات مربوطه برگزار می شود.

حسین خسرو پرست ادامه داد: تعویض سنگ های قبور شهدا در گلزار شهدا فرصت خوبی بود تا نمادی از شهدا را در حسینیه ای که به شهید منتصب است داشته باشیم و براین اساس تمام سنگ های قدیمی قبور شهدا در دیوارهای این حسینیه قرارداده شده است.

وی اظهار کرد: بعد از جای گذاری سنگ های قبور شهدا در این حسینیه، برخی خانواده های شهدا با مراجعه به این حسینیه می گفتند که شهدای خود را در خواب دیده اند که می گویند ما یک خانه ای داریم و تمامی شهدا یک شنبه ها در خانه ما حاضر هستند چرا شما به خانه ما نمی آیید؟ و به این دلیل این خانواده ها نیز در اغلب مراسمات این حسینیه حضور پیدا می کنند.

وی در خصوص آخرین دیدار و خاطره خود با شهید نیز گفت: روز اعزام از شهید خواستم که به جبهه نرود شهید که فکر می کرد دارم شوخی می کنم گفت باشه پس این دفعه را شما بروید، روز چهارشنبه که قرار بود از مسجد جامع زاهدان به جبهه نیرو اعزام کنند من لباس رزم پوشیدم تا راهی جبهه شوم.

پدر شهید ادامه داد: همان موقع محمد حسن که در بسیج مسجد بود سراسیمه خود را به من رساند و گفت« مگر من زنده نباشم که شما به جبهه بروید، شما فکر مادر را نمی کنید او را به چه کسی می سپارید». همان لحظه لباس رزم را از تن من در آورد و در لحظه رفتن به من گفت:« مبادا از مادر غافل شوی»و سپس رفت و خداحافظی کرد.

وی در زمینه وصیت نامه شهید نیز گفت: این شهید در وصیت نامه خود آورده است در شهادتم جوری رفتار کنید که انگار داماد شده ام و نباید برای شهادتم گریه کنید که دشمن از گریه شما شادمان شود، به مجلس من مجلس عزا نگویید بلکه بگویید مجلس دامادی من است.

انتهای پیام/

زاهد نیوز