حال پس از گذشت بیش از سه دهه از انقلاب و در حالی که دولت یازدهم وارد آخرین سال عمر خود شده، هنوز دو نفر از وزرای آن حاضر به اعلام لیست اموال خود به دستگاه قضایی نشدهاند و بعید است در چند ماه باقیمانده هم به قانون گردن نهند که اگر میخواستند چنین کنند در این سه سال و اندی کرده بودند. شاید هم اموال و دارایی آنها چنان است که در این مدت نتوانستهاند لیستی از منقول و غیرمنقول آن تهیه کنند!
2- این روزها افکار عمومی با اخبار تلخ و نگران کنندهای مانند فیشهای حقوقی نجومی - که ماهها از افشای آن میگذرد- فساد چند هزار میلیاردی در صندوق ذخیره فرهنگیان و برخی واگذاریهای قابل تامل در شهرداری تهران دست به گریبان است. اخباری که نخستین و اصلیترین تاثیر آن خدشه جدی و ضربه به اعتماد میان مردم و مسئولان است. رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته در دیدار با اعضای هیئت دولت با تاکید بر اینکه نباید از ماجرای فیشهای نجومی به آسانی عبور کرد، فرمودند: «اعتماد مردم در این قضیه ضربه فراوانی خورده است، زیرا مردم و جوانان تحصیلکرده، دریافتهای خود را با این دریافتهای غیرعادلانه مقایسه میکنند و این سؤال را میپرسند که براساس چه معیار و امتیازی و به دلیل انجام کدام کار ویژه این حقوقها پرداخت شده است؟»
نوع برخورد دولت با این قضیه هم جالب و قابل تامل است! سخنگوی محترم چند روز پیش در پاسخ به سوالی درباره فرجام پرونده فیشهای حقوقی نجومی میگوید؛ ما به اندازه کافی در این مورد حرف زدهایم و جامعه اشباع شده و به فرموده رهبر انقلاب دولت نباید وارد حاشیهها شود! آیا از نظر دولت محترم ضربه به اعتماد عمومی حاشیه است؟ و از کجای بیانات صریح رهبر انقلاب چنین برداشتی میتوان کرد؟! اگر ماجرای حقوقهای نجومی حاشیه است، پس سینه چاک کردن برای تعطیلی یک درصد از کنسرتها در کشور چیست؟!
3- متاسفانه یکی از آفات جدی مبارزه با فساد و رانت در کشور، برخورد جناحی و سیاسی با این ماجراست. هرگاه سخن از فساد و رانت و ریخت و پاشی میشود، فریادها برمیخیزد و قلمها به چرخش میافتند که ماجرا سیاسی است، میخواهند فلان جناح را بزنند، هدف انتخاباتی دارند و از این قبیل هوچیگریها و جنجالها. مبارزه با فساد و اشرافی گری چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا و آبی و قرمز ندارد. فرمان هشت مادهای رهبر معظم انقلاب خطاب به سران قوا و مسئولان کشور در اردیبهشت سال 1380 که از آن میتوان به عنوان منشور جامع و نقشه راه مبارزه با فساد و حرکت به سوی قسط و عدل یاد کرد، در این باره بیانی صریح و روشن دارد. در بند هفتم این پیام تاریخی آمده است؛ «در امر مبارزه با فساد نباید هیچ تبعیضی دیده شود. هیچکس و هیچ نهاد و دستگاهی نباید استثنا شود. هیچ شخص یا نهادی نمیتواند با عذر انتساب به اینجانب یا دیگر مسئولان کشور، خود را از حساب کشی معاف بشمارد. با فساد در هر جا و هر مسند باید برخورد یکسان صورت گیرد.» نگاه سیاسی به مقوله مبارزه با فساد خود بسترساز فساد است.
4- شاه کلید ماجرا در شفافیت است. مدیران کشور باید خود را در اتاق شیشهای ببینند. قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات سال 1388 در مجمع تشخیص به تصویب رسید و فاصله این تصویب تا تصویب آیین نامه اجرایی و ابلاغ آن بیش از 5 سال بود. آیا امروز میتوان گفت نهادها و دستگاهها این قانون را اجرا میکنند؟ اگر این قانون به شکل واقعی و فراگیر اجرا شود، بدون شک زمینههای بسیاری از مفاسد و رانتهای اقتصادی از میان خواهد رفت. مجمع تشخیص سال گذشته مصوبه مهم دیگری هم درباره رسیدگی به اموال و دارایی مسئولین کشور داشت. مصوبهای که راهی 10 ساله را طی کرد و فرجامی قابل تامل داشت. بر اساس یکی از بندهای این مصوبه کسانی که «مبادرت به افشاء، چاپ و یا انتشار اطلاعات مزبور (دارایی مسئولین) نموده و یا موجبات افشاء، چاپ و یا انتشار آنها را فراهم نمایند» محکوم به یکی از مجازاتهای درجه 6 مقرر در ماده 19 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 میشوند. یعنی اگر کسی دارایی مسئولی را فاش کند ممکن است 74 ضربه شلاق بخورد، تا 5 سال از شغل و فعالیت اجتماعی خود محروم شود و یا دو سال به زندان برود! بند 19 سیاستهای کلان اقتصاد مقاومتی ناظر به موضوع شفافیت است. مصوبه مجمع چه سنخیتی با این اصل کلیدی داشته و چه عواقبی به همراه دارد؟ نگاهی به تجربه سایر کشورها که در زمینه شفافیت و مبارزه با فساد اقتصادی و اداری موفق بودهاند، در این زمینه موثر و مفید است. یکی از مهمترین محاسن شفافیت آن است که بازار شایعات را کساد میکند و دامن مدیران پاکدست که غالب مدیران جامعه را تشکیل میدهند، از آماج بدگمانی و سوءظن پاک میشود و بزرگترین پاداش به خدمت آنان است.
5- سادهاندیشانه است اگر تصور کنیم دامنه فساد به حوزه اقتصاد محدود خواهد ماند. سالهاست که اتاق فرماندهی مخاصمه و جنگ با جمهوری اسلامی ایران از سیا و پنتاگون به وزارت خزانهداری آمریکا منتقل شده است. آفتاب تابان برجام پیش از طلوع غروب کرده و شکی باقی نمانده که دشمن از ابزار تحریم و فشار اقتصادی دست نخواهد کشید. این جنگ ناجوانمردانه و غیرانسانی مردم کشور را هدف گرفته است و درصدد ایجاد یک دوراهی است؛ یا دست از مقاومت و آرمانها و اعتقادات خود بردارید تا به رفاه برسید یا زیر بار فشارها خرد شوید. تجربه تلخ و وضعیت ملتهایی که کشورشان دربست در اختیار اهداف آمریکاییها بوده و هست، نشان میدهد چقدر راه نخست واقعی است. در چنین میدانی مردم به حق انتظار دارند مسئولان و مدیران جامعه را در کنار خود و شرایطی مشابه ببینند. نمیشود در شرایط جنگی نیروی خط مقدم نان خشک بخورد و فرمانده اش چند خاکریز عقبتر شیشلیک! در چنین شرایطی مبارزه صحیح، اصولی و بدون حب و بغضهای سیاسی با مفاسد اقتصادی، یکی از کارآمدترین عملیاتها علیه طرح و نقشه دشمن است و دفاع از مدیری که به هر دلیلی پایش لغزیده و به رانت و تخلفآلوده شده، به هر بهانه و توجیهی هم که باشد عین تکمیل پازل دشمن است. چنین دفاعی آگاهانهاش خیانت است و ناآگاهانهاش خامی.
انتهای پیام/