به گزارش
زاهدانه ، این قصه، قصه‌ی روزهای دیروز نیست، این قصه شرح حال کودکان، جوانان، نوجوانان و زنان امروز است که متاسفانه به دلیل استفاده بی‌رویه از ناس، در منجلاب نابودی دست و پا می‌زنند .
ناس
، برگ خشک نوعی تنباکو است که آن را می‌کوبند و با اندکی آهک مخلوط کرده و پس از ساخته شدن رنگی سبز پیدا می کند که آن را در جلو دهان ، میان لب و دندان می‌ریزند و یا در دستمال کاغذی می پیچند و پشت لب قرار می دهند.( نسوار به دپ و اسفناج نیز معروف است.)
کم‌توجهی خانواده‌ها علت اصلی رو آوردن جوانان به مواد روانگردان است و به علت اینکه مصرف ناس ابزار خاصی نمی خواهد ، ایجاد دود نمی کند و دسترسی به آن خیلی راحت و ارزان است سبب رواج این ماده در بین مردم شده است
. 
استفاده از ناس
با توجه به همسایگی دو کشور افغانستان و پاکستان با سیستان و بلوچستان و مصرف بیش از حد این مواد در این دو کشور بخصوص پان و ناس، جوانان استان نیز به پیروی از این الگوی نادرست به مصرف این مواد رو آورده‌اند.
استفاده از نسوار را نسوار انداختن می‌گویند و مصرف کننده ناس را نیز «ناسی» یا دپی گویند، نسوار یا همان ناس در جایی که استفاده می‌شود (زیر زبان، پشت لب و...) بشدت می‌سوزاند و تنباکو که در مجاورت لثه قرار گرفته وارد خون می‌شود.
«ناس» یک ماده‌ی قلیایی است و خاصیت سایندگی دندان و لثه را دارد. مصرف این ماده باعث می‌شود که مصرف‌کنندگان به بیماری‌های ریوی و حتی سرطان ریه نیز مبتلا شوند.
استفاده طولاني مدت از ناس باعث از دست دادن تعادل رفتاری و حرکتی، ایجاد حرکات غیر طبیعی در چشم‌ها، تغییرات محسوس در فشار خون، افزایش ضربان قلب، دندان قروچه، لرزش، اختلال در خواب، وابستگی روحی و روانی، بیماری‌های لثه، سرطان لثه، سرطان حنجره و روده بزرگ و نارسایی‌های کلیوی است.
عده‌ای با تصور غلط ذهن خود این مواد را به عنوان خوشبوکننده‌ی دهان مصرف می‌کنند ، مصرف‌کنندگان این مواد بزاق دهان زیاد ترشح کرده و سبب می‌شود که مرتب آب دهان خود را بیرون بیندازند و با این عمل ناپسند، دیگر افراد جامعه را نیز دچار بیماری‌های عفونی می‌کنند و علاوه بر این عمل کلا فرهنگ و فضای شهر را زیر سوال برده است.
یکی از تحقیقاتی که در اختیار قانونگذاران اتحادیه اروپا قرار گرفته است، نشان می‌دهد که ناس نه تنها سرطان‌زاست، بلکه باعث بروز بيماري‌هاي صعب‌العلاج ديگري هم مي‌شود.
جالب اینجاست که همه میدانند این ماده چقدر مضر است اما تا کنون هیچ طرحی و اقدامی جهت مقابله با این مشکل صورت نگرفته است. و با توجه به اینکه این بحث با سلامت جامعه ارتباط مستقیمی دارد، اداره بهداشت استان به تنهایی نمی‌تواند کاری انجام دهد و مبارزه با آن همکاری تمام ارگانهای مرتبط با امور بهداشتی را می‌طلبد
. رسانه‌ها در آگاه کردن جوانان از خطرات این مواد نقش بسزایی دارند و مدارس نیز با آموزش‌های کافی در این‌باره می‌توانند راهنمایی‌های کافی را در عدم رغبت دانش‌آموزان به رو آوردن به این مواد داشته باشند.
اکبر تجلی انتهای پیام/
