به گزارش زاهدنیوز، توزیع عادلانه خدمات بهداشتی و درمانی یکی از مهمترین پیش نیازهای ارتقای سطح سلامت جامعه است؛ مشکل در دسترسی به پزشک به خصوص در مناطق محروم از دیرباز محل بحث کارشناسان و سیاستگذاران حوزه سلامت بوده است؛ اخیراً شورای عالی انقلاب فرهنگی به موضوع افزایش ظرفیت پزشکی ورود کرده و بنا دارد تا سالانه 3000 دانشجوی پزشکی را به این ظرفیت اضافه کند.
این مسئله با واکنش بسیاری از اعضای جامعه پزشکی روبرو شده و مخالفان زیادی دارد.
شماری از دانشگاهیان و دست اندرکاران حوزه سلامت به عنوان بخشی از جامعه پزشکی کشور در جنوب شرق ایران در ارتباط با تحریریه خبر ما در واکنش به افزایش ظرفیت رشته های گروه پزشکی در دستور کار شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کردند: آنچه که به عنوان یک مشکل عمده مطرح می‌شود کمبود پزشک در برخی مناطق کشور است و دلیل کمبود نبود نیروی کافی در حوزه پزشکی می‌دانند و در نظر دارند با افزایش پذیرش دانشجوی پزشکی مشکل را حل کنند اگرچه رجاء واثق داریم که افزایش ظرفیت رشته محل خدمتی می‌تواند بخشی از کمبودها را حل کند اما همانطور که توسط بسیاری از کارشناسان حوزه سلامت عنوان شد در حال حاضر هزاران نفر از فارغ‌التحصیلان گروه پزشکی که با ۱۰ها هزار میلیارد تومان پول کشور تحصیل کرده بیکار بوده و به مشاغلی غیر از حوزه تخصصی خود مشغول هستند.
کیفیت آموزش پزشکی به دلیل پذیرش بالای فعلی با افت شدیدی مواجه است
به اذعان افراد، زیرساخت های آموزش پزشکی در کشور از نظر تامین هیئت علمی، تعداد تخت بیمارستانی، خوابگاه، آزمایشگاه ها و سایر موضوعات همچنین سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور در تامین منابع مالی چالش‌های جدی می‌باشند.
دانشگاهیان و دست اندرکاران حوزه سلامت بیان کردند: کیفیت آموزش پزشکی به دلیل پذیرش بالای فعلی با افت شدیدی مواجه بوده و به دلیل عدم توجه به زیرساخت، بسیاری از دانشجویان با ضعف آموزشی فارغ التحصیل شده، که خسارت وارده از حضور آنان در جامعه غیر قابل جبران است.
این افراد اظهار کردند: ساخت بیمارستان های جدید و افزایش تعداد تخت در مراکز بهداشتی درمانی به دلیل تخصیص ناچیز منابع، فرصت اشتغال را از بسیاری فارغ التحصیلان این رشته ها گرفته است.
عدم اشتغال فارغ التحصیلان فعلی و کمبودها ریشه در عدم اجرای نظام ارجاع دارد
آنها در ادامه با بیان اینکه نظام ارجاع که سالهاست شعار آن داده می‌شود تا کنون توفیق چندانی نداشته است، گفتند: یکی از عوامل اصلی عدم اشتغال فارغ التحصیلان فعلی و کمبودها ریشه در عدم اجرای نظام ارجاع دارد.
این دانشگاهیان و دست اندرکاران حوزه سلامت ادامه دادند: بسیاری از ظرفیت های رزیدنتی در رشته‌های مختلف داوطلب ندارند که دلیل اصلی آن عدم امنیت شغلی برای آینده این رشته ها است.
به گفته آنها، سهمیه های مناطق محروم، بومی و تعهدی و پذیرش رزیدنت تخصصی در عمل به دلیل عدم رعایت قانون و دستورالعمل های مربوط در خصوص اشتغال و به کارگیری فارغ التحصیلان در آن مناطق و تقدم روابط بر ضوابط در سلسله مراتب از وزارتخانه تا استان، از اثرگذاری این سیاست جهت حل مشکلات مناطق محروم به شدت کاسته است.
عدم وجود ردیف استخدامی مهمترین چالش های تامین کادر پزشکی در مناطق محروم
این افراد اذعان کردند: تربیت پزشک در سطح عمومی و تخصصی مستلزم تأمین منابع مالی هنگفتی خواهد بود که شاید بتوان گفت این اقدام کلنگ زنی بزرگترین پروژه بدون پشتوانه مالی است.
آنها با بیان اینکه عدم وجود ردیف استخدامی، مجوز استخدام و بودجه مناسب مهمترین چالش های تامین کادر پزشکی برای مناطق محروم است، افزودند: افزایش ظرفیت دانشجو به طور قطع مشکل فعلی کشور را حل نمی‌کند، درحالی‌که راه‌حل‌های بهتر با هزینه کمتر در حال حاضر وجود دارد که با توجه به استدلال های فوق، جهت مصرف بهتر منابع کشور بهتر است مد نظر قرار گیرد.
راهکار حل مشکلات نیازمند هم اندیشی و استفاده از نظر اندیشمندان و مدیران است
این دانشگاهیان در ادامه به ارائه پیشنهاداتی پرداخته و گفتند: منابع مالی مورد نیاز مناطق محروم را در سال آینده تخصیص و پزشکی را که در این مناطق مشغول به خدمت در یابید خواهید دید که کمتر از ۶ ماه همه مراکز بهداشتی درمانی روستایی دارای پزشک خواهند شد، نظام پرداخت را برای پزشکانی که در مناطق محروم خدمت می‌کنند اصلاح کنید خواهید دید که هیچگاه آنجا را ترک نمی کنند، کیفیت خدمات شهری را افزایش دهید خواهید دید که چگونه مهاجرت پزشکان به این نواحی افزایش پیدا خواهد کرد.
آنها تصریح کردند: زیرساختهای ارتباطی اعم از راه، فرودگاه، راه آهن، اینترنت و غیره را در مناطق محروم ایجاد کنید و با توسعه اورژانس پیش بیمارستانی (زمینی و هوایی) و تله مدیسین خواهید دید که در مدت کوتاهی بخشی بزرگی است کمبودهای مناطق محروم جبران خواهد شد.
به گفته افراد، کیفیت آموزش پزشکی با تامین منابع کافی، و یا اینکه سطح سلامت را از تولید ناخالص ملی افزایش دهید تا پروژه های بر زمین مانده اعم از تجهیزاتی، عمرانی و تامین نیروی انسانی در مناطق محروم به سرانجام برسد و برای اشتغال در این نواحی صف های بلندی تشکیل شود، همچنین نیروی پرستاری و خدماتی لازم را جذب کنید تا شاهد تحول بی نظیر کیفیت خدمات در زمینه سلامت باشید.
گفتنی است اتخاذ تصمیماتی در این سطح به ویژه برای مناطق محروم استان سیستان و بلوچستان نیازمند هم اندیشی و استفاده از نظر اندیشمندان و مدیران است که در این مناطق فعالیت می‌کنند؛ اگر اینگونه عمل شود دیگر شاهد افزایش تعداد فارغ التحصیلان بیکار در رشته های پزشکی و پیراپزشکی نخواهیم بود و مسائل این گونه مناطق در فضای واقعی بررسی و حل و فصل خواهد شد.
انتهای پیام/
