سوم خرداد پاسداشت حماسه ها
عملیات بیت المقدس با ظرفیت اسمی 70 هزار رزمنده جان بر کف در مقابل ارتش چند ملیتی رژیم بعث عراق آغاز شد و نتیجه آن جز پیروزی حق بر ظلم و جور نبود. رشادت و ایثارگری های ایرانیان در این جنگ شالوده اصلی پیروزی بود.
تاریخ انتشار : دوشنبه ۳ خرداد ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۳۸
به گزارش
زاهدانه به نقل از روزنامه سیستان وبلوچستان، جنگ خرمشهر، جنگ عقیده و ایمان علیه قدرت و استکبار بود. جنگ شعار در برابر عمل. آن زمان که بعثی های متجاوز وارد خرمشهر شدند روی دیوارهای این شهر نوشتند که «آمده ایم تا بمانیم» اما رزمندگان ایرانی در عمل ثابت کردند که ایران جای مستکبران و زورگویان نیست و کاری کردند کارستان. عملیات بیت المقدس با ظرفیت اسمی 70 هزار رزمنده جان بر کف در مقابل ارتش چند ملیتی رژیم بعث عراق آغاز شد و نتیجه آن جز پیروزی حق بر ظلم و جور نبود. رشادت و ایثارگری های ایرانیان در این جنگ شالوده اصلی پیروزی بود. این عملیات هر چند با 70 هزار نیرو آغاز شد اما دعای خیر 36 میلیون نفر ایرانی را به همراه داشت و همین دلیل بود که نماد مقاومت و سند افتخار کشور را رقم زد. آن ها آمدند که بمانند و با تمام توان داخلی و خارجی خود سعی کردند اراده مردم را سست و خللی در عزمشان ایجاد کنند که وجود رهبری با صلابت و رزمندگانی با شهادت با آرزوی شهادت و در اوج شجاعت مانع این کار شد و با وحدت و همدلی خود تمام تبلیغات و نقشه های آن ها را نقش بر آب کردند. در عملیات بیت المقدس توان نظامی، برگ برنده جنگ نبود چرا که صدامیان زمان تا دندان مسلح بودند اما فرهنگ مردمی و انقلابی آن زمان بود که نتیجه جنگ را رقم زد و با دستان خالی و اراده ای پولادین در برابر تجاوز دفاع کردند و پیروز میدان شدند. این جنگ برای بعثی ها و هم پیمانان آن ها اسارت 19هزار سرباز را همراه داشت و برای ایران اسلامی سرافرازی و افتخار و غروری که برخاسته از مکتب ایرانی-اسلامی بود. هر چند از آن زمان حدود به 34 سال گذشته است اما هرگز نباید رشادت ها و خصوصاً آن فرهنگ غنی و پربار را که ناشی از وحدتی ناگسستنی بود فراموش کرد.جنگ نرم، آن زمان هم وجود داشت و دشمنان ایران اسلامی همان دوران فهمیدند که از مقابله نظامی با این کشور پرافتخار راه به جایی نخواهد برد وتوان خود را تجهیز کردند تا شاید بتوانند به اهداف پلیدشان دست یابند. رزمندگان و مردم آن زمان هم در جنگ نرم و هم در معرکه جنگ های سخت پیروز میدان شدند و امروز باید سینه به سینه خاطرات را بازگو کنند تا نسل آینده ساز انقلاب دچار فراموشی نشود و فرهنگ غربی فرصتی برای رخنه پیدا نکند. برگزاری آیین و رسوم تجلیل رزمندگان آن دوران بسیار پسندیده است اما کافی نیست. باید همان همدلی و وحدت آن سال ها مستحکم تر از گذشته باشد و رسانه ها نیز خود را مجهزتر کنند تا در جنگ امروز نیز همانند سال های 1361 کمر دشمن را خم کنند و سربلند شوند. تقدیر از بازماندگان آن دوران لازم و ضروری است لیکن حفظ فرهنگ دفاع مقدس لازم است که مسیری روشن برای زندگی روزمره و سند چشم انداز آینده باشد. حفظ این فرهنگ بر تک تک ما وظیفه ای ملی است که نباید فراموش شود.
نویسنده: پوریا جهانتیغی
