حال که قطار احیای روابط ایران و انگلیس از سوی این کشور به راه افتاده است، با بازخوانی اقدامات ضدایرانی «گس»؛ این سئوال مطرح می شود که: آیا انگلیس در دوره جدید روابط، قرار است تغییر رویه دهد یا خیر؟ آیا واگذاری بخشی از مأموریت احیای روابط توسط دولت انگلیس به «سایمون گس» پیامی برای ایران بوده، این پیام که رفتار مداخله جویانه در امور داخلی ایران، تغییر نخواهد کرد؟
سوابق سیاسی «سایمون گس»
«سایمون گس» از سال 1977 میلادی به استخدام «وزارت امور خارجه بریتانیا» - FCO: ادراه امور خارجه و مشترک المنافع- درآمد و ابتدائاً در اداره سازمان ملل به فعالیت پرداخت. اولین مأموریت های خارجی وی مربوط به «دبیر دومی در دفتر لاگوس» و بدنبال آن، «دبیر اولی در دفتر آتن» می شود. وی از ژانویه 2013، بعنوان «مدیرکل سیاسی وزارت خارجه» و «نماینده ویژه نخست وزیر در امور افغانستان و پاکستان» فعالیت کرده است. «مدیرکل سیاسی وزارت خارجه انگلیس» دارای اهداف ویژه ای در حوزه سیاست خارجی پادشاهی است و مسئولیت ها و مناطق ویژه تحت نظر وی عبارتند از: امور چندجانبه، شرق اروپا و آسیای مرکزی، خاورمیانه و شمال آفریقا، آفریقا و جنوب آسیا و افغانستان.
وی در پست های دیگری نیز در وزارت خارجه انگلیس به فعالیت پرداخته است: «اداره سیاست های امنیتی»، «دستیار خصوصی وزیر خارجه»، «دبیر اول در رم»، «معاون رئیس اداره اتحادیه اروپا» و سپس ریاست آن اداره، «معاون کمیساریای عالی در پرتوریا»، «مدیر امور مالی»، «سفیر علیاحضرت (سفیر بریتانیا) در آتن» و « سفیر علیاحضرت در تهران».
وی همچنین از فوریه 2011 میلادی، بعنوان «نماینده ارشد غیرنظامی ناتو در افغانستان» منصوب شد که یکی از وظایف آن؛ کمک به سازماندهی دوره انتقال نظامیان «آیساف» از افغانستان بوده است.
سایمون گس دارای سوابق امنیتی در دولت انگلیس است
«سایمون»، بازمانده معاهده ننگین "گس - گلشائیان"
«خسرو معتضد»، تاریخ نگار ایرانی در گفتگو با یک خبرگزاری داخلی، از ارتباط فامیلی «سایمون» با «نویل گس» پرده برداشته بود. وی اعلان نمود: «در وزارت خارجه انگلستان، افراد معمولاً بصورت خانوادگی حضور پیدا می کنند. «سایمون گس»، برادر زاده یا نوه «نویل گس»، عنصر بدنام انگلیسی در ایران است که خاطره خوشی نزد مردم ایران ندارد»
«معتضد» با اشاره به قرارداد نفتی 1312 ه. ش و قرارداد الحاقی 1328 ه.ش (1949 م.) که امتیازات بیشتری را به طرف انگلیسی؛ در مورد برداشت نفت ایران و فروش آن می داد، گفت: ««نویل گس»، با ارائه قرادادی که بعداً در تاریخ بنام "قرارداد گس – گلشائیان" (گلشائیان: وزیر دارایی ایران) معروف شد، تلاش داشت تا این قرارداد‌ها را تا سال 2010 م. تمدید کند که با مخالفت مردم، «مجلس شورای ملی» دوره پانزدهم و شانزدهم مواجه و منتفی شد. وقتی او به ایران آمد، نشریات فرانسوی از او بعنوان یک حیله گر یاد کردند که برای فریب ایرانیان؛ آمده است. «نویل گس» در زمان «مصدق» نیز در «هیئت جکسون» به ایران آمد و باز هدف حیله گری و اتلاف وقت داشت و چون دولت انگلستان؛ از این طریق به جایی نرسید به "طرح اجکس" و سرنگونی دولت مصدق اقدام کرد».
سفارت انگلیس، مرکز فرماندهی آشوب
سابقه سفارت وی در ایران، سال های جنجالی و پرتنشی برای «سایمون» بودند البته خود وی؛ بی علاقه به حاشیه آفرینی سیاسی نبود. ورود «گس» به تهران که همراه روزهای پرالتهاب تبلیغات انتخاباتی «ریاست جمهوری دهم» و سپس مقارن با آشوب آفرینی های فتنه گران بود؛ به اقدامات ضدایرانی سفارت انگلیس در تهران ضمیمه شد و مقدمات خشم مردم و مسئولین ایران از سفیر جدید را فراهم کرد.
متعاقب اوج گیری (فتنه 88) در ایران و طرح ادعای تقلب توسط برخی از عناصر افراطی اپوزیسیون داخلی، علاوه بر اینکه وزارت خارجه انگلیس رسماً؛ شدیداللحن ترین مواضع سیاسی را علیه تهران و دولت جدید ابراز کرد، سفارت این کشور در تهران که تنها کانون تشنجات بود؛ به شکل میدانی به سازماندهی آشوب ها مبادرت ورزید.
«نماینده دادستان عمومی و انقلاب وقت تهران» طی کیفرخواست صادره علیه «رسام» (کارمند محلی سفارت انگلیس) در «دادگاه متهمین اغتشاشات انتخاباتی 88» مورخه 17 مردادماه که براساس گزارش های مستند، تهیه شده بود؛ تصویر روشنی از نقش آفرینی های میدانی سفارت انگلیس برای آشوب آفرینی در خیابان ها را ارائه داده است. در این کیفرخواست رسمی آمده است:
«متهم، «میرمحمدحسین رسام»، 43 ساله، تحلیلگر ارشد «بخش سیاسی سفارت انگلستان در تهران»، متهم به جاسوسی برای بیگانگان است. بدین شرح که متهم مزبور به اتفاق «آرش مؤمنیان»، وظیفه ملاقات با فعالین قومی و نمایندگان احزاب و تشکل های سیاسی، اقلیت های مذهبی، تشکل های غیردولتی، ارتباط گیری با برخی افراد در رده های مدیریتی و مهم کشور، حوزه های علمیه و دانشگاه ها را بر عهده داشته و با جمع آوری اخبار و گزارش از نشست های خود؛ اقدام به ارسال آن به لندن می کرده است. در ادامه متهم، با حضور درسطح خیابان های تهران (در تاریخ های 24، 25 و 28 خردادماه 1388)، اخبار مربوط به وقایع اغتشاشات را جمع آوری و به طریق فوق؛ ارسال می کرده است. وی به همراه «توماس برن»، «دبیر دوم سیاسی سفارت انگلیس» و «خانم شئون مورفی»، «دپیلمات سفارت استرالیا» در دفاتر تبلیغاتی آقای «موسوی» تردد کرده (است). به علاوه، در شهر مقدس قم به اتفاق «آلکس پینفیلید»، «دبیر اول سیاسی سفارت انگلیس» با «علی ماهر» - از اعضای ستاد مرکزی «میرحسین موسوی»- ارتباط برقرار کرده و اخبار مربوط به تجمع ها و ناآرامی ها و تصمیم های آقای «موسوی» در قبال تحولات را جمع آوری و به خارج از کشور؛ منتقل کرده اند. با عنایت به گزارش و تحقیقات «معاونت ضد جاسوسی وزارت اطلاعات» و اقاریر متهم، حسب تحقیقات قضایی انجام شده؛ مجرمیت متهم محرز و مسلم است. لذا مستنداً به مواد 501، 505 و 618 «قانون مجازات اسلامی» و با رعایت مواد 46 و 47 همان قانون، محاکمه و مجازات متهم؛ مورد تقاضا است».
روزنامه رسالت: 18مرداد 88: تحلیلگر ارشد سفارت انگلیس در دادگاه:
دیپلمات های انگلیس تماس های مستمری با ستاد موسوی داشتند
خود «رسام» بعنوان متهم، حین دفاعیات اش گفته بود: «5 سال پیش در این سفارت، استخدام شدم و مدرکم فوق لیسانس است. وظیفه من، جمع‌آوری اخبار مورد نیاز انگلیس از طریق مرتبطین با سفارت و عناصر حزبی و گروهی خاص در شهرستان ها و تبادل نظر بود و بعد از آنکه؛ نظرهای مرتبطین را دریافت می کردم، گزارش های لازم را به لندن می فرستادم. سفارت در طول دوره های اخیر، بدلیل سیاست های خصمانه علیه نظام و محدودیت های شدیدی که دیپلمات ها داشتند و ترس از اینکه، عملیات جمع آوری اطلاعات آنها افشاء شود؛ اقدام به استفاده از "کارکنان محلی" و برای این کار، "شبکه مرتبطین" را ایجاد و "اداره عملیات" را از داخل کشور، آغاز کرد ... در طول 5 سال فعالیت در سفارت تا سال گذشته، 130 مرتبط داشتم که امسال با افزایش 50 نفری، تعداد مرتبطین بنده 180 نفر شد ... بیشتر ارتباط ما با اصلاح طلبان روشنفکر، از جمله «عطریانفر»، «شمس الواعظین» و «سعید لیلاز» بود. سفارت، تعیین کرد که شبکه های ارتباطی خود را گسترش دهد و برای این کار، در کنسولگری سفارت، بخشی را بنام VIP ایجاد کرد.
در این بخش، دیپلمات های سیاسی به همراه دیپلمات های بخش ویزا حضور داشتند و افرادی که تقاضای ویزا می کردند؛ آنها را به VIPدعوت می کردند و از این طریق؛ یک ارتباط اولیه برقرار می شد و ... ملاقات ها بعد از آن، در بیرون سفارت صورت می گرفت ... از حدود چهار ماه قبل انتخابات ریاست جمهوری در سفارت، جلسه ای با حضور دیپلمات ها و کارمندان محلی بخش سیاسی سفارت خانه؛ برگزار شد. در این جلسه، با توجه به دستورالعمل دریافتی از لندن، تحولات بعد از انتخابات، در دستورکار کارمندان محلی بخش سیاسی قرار گرفت. در این چارچوب، با دفاتر برخی فعالان سیاسی بویژه اصلاح طلبان، ارتباط برقرار و اطلاعات لازم درباره انتخابات؛ جمع آوری شد. در سفارت در این زمینه، جلسات روزانه داشتیم که اخبار و اطلاعات جمع آوری شده؛ بعد از دسته بندی شدن به لندن ارسال می شد ... این اطلاعات و اخبار، درباره میزان مشارکت مردم هر استان و نوع گرایش آنها به نامزدهای مختلف بود که در سفرهای استانی دیپلمات ها و کارمندهای محلی؛ جمع آوری می شد.
دستورالعمل لندن، حوزه های مختلفی را پوشش می داد. از دیگر فعالیت های دیپلمات های انگلیسی، تلاش برای یافتن مرتبطانی در ستاد نامزدها بود که در این زمینه، آقای «الکس پینفیلد» (دبیر اول سیاسی سفارت) با برخی اعضای ستاد انتخاباتی نامزدها؛ ملاقات هایی داشت و «دبیر دوم سفارت» هم، تحت پوشش توریست به ستاد انتخاباتی چند تن از نامزدها رفت. از دیگر برنامه ها، ملاقات «دبیراول سفارت» با برخی اعضای «حزب اعتماد ملی» و دفاتر تبلیغاتی یکی از نامزدها بود که در این چارچوب؛ با برخی مسئولان این ستاد درباره اغتشاش ها، تماس هایی داشتیم ... طبق دستور، سفارت از کارمندان محلی خواسته بود تا در تجمعات و اغتشاشات، به همراه آقای «تامبرن» از بخش سیاسی و آقای «کلبرونی» از بخش ویزا، دو دیپلمات اخراج شده از ایران؛ حضور داشته باشد. «تامبرن» (دبیر دوم سیاسی سفارت)، در درگیری 24 خردادماه 88 در «خیابان سنایی» و «مطهری» حاضر شد و «دبیر اول سفارت» نیز در این درگیری، حضور داشت.
«کاردار سفارت»، در راهپیمایی «خیابان انقلاب» تا «دانشگاه صنعتی شریف» حضور داشت. «ساموئل اورگان» - دبیر سوم سفارت- نیز در 25 خردادماه، حد فاصل خیابان های «مطهری» و «شریعتی» در بین تجمعان حضور داشت. «تامبرن» در 28 خردادماه، در راهپیمایی «خیابان انقلاب» حضور داشت و آقای «پل برونی» (معاون بخش ویزای سفارت) نیز از تجمع «خیابان فردوسی» مقابل «خیابان منوچهری»؛ عکس گرفت. در 27 خرداد، «دبیر اول سیاسی سفارت» از کارمندان محلی درخواست کرد، تا فردای تجمع «میدان بهارستان»، از آثار تخریب شده توسط اغتشاشگران عکس تهیه کنم. سفیر انگلیس به همراه «کاردار سفارت» در 28 خرداد، برای مشاهده راهپیمایی طرفداران «موسوی»، اقدام کرده بودند ... سفیر انگلیس، هر روز ساعت 9 صبح، با اعضای «بخش سیاسی سفارت» و دیپلمات ها و کارمندان محلی، جلسه داشت و آخرین اخبار را دریافت و به لندن؛ گزارش می کرد ... گزارش های سفارت انگلیس، به آمریکا هم ارسال می شد و از آنجا که دولت آمریکا، فاقد هرگونه امکاناتی برای دسترسی به اخبار داخل ایران است؛ این گزارش ها بعنوان یک منبع غنی، مورد استفاده می گرفت ... من به علت فعالیت هایم، به همراه هشت کارمند محلی دیگر، بازداشت شدم و دو دیپلمات سفارت؛ بنام «تام برلی» و «پل برونی»، از کشور اخراج شدند».
«رئیس جمهور اسلامی ایران» و تحقیر «گس»
قاعدتاً، رفتارهای تحریک آمیز و خارج از عرف دیپلماتیک مجموعه تحت مدیریت «گس»، از نظر دولت ایران و نهادهای نظارتی حکومتی، پنهان نمانده بود و این مسئله؛ باعث افزایش خصومت ها بین دو دولت گردید. از آنجا که پیام های دولت انگلیس حاکی از عدم به رسمیت شناختن دولت جدید ایران بود، این موضوع، واکنش های بعدی «دولت دهم» را در پی داشت.
«سایمون» که از فروردین ماه 1388 ه.ش و بعنوان سفیر جدید انگلیس در تهران، جایگزین «جفری آدامز» شده بود، سرانجام توانست پس از 5 ماه؛ در 22 شهریورماه برای اولین بار به حضور «رئیس جمهوری اسلامی ایران» برسد و همراه سفرای جدید چهار کشور دیگر، استوارنامه خود را تقدیم «محمود احمدی نژاد» کند. گفته می شد که یکی از دلایل عدم پذیرش «گس» توسط رئیس جمهوری و تعلل در این رابطه، مربوط به اقدامات تنش زای میدانی سفارت انگلیس بوده است.
رئیس جمهور بدلیل اقدامات مداخله جویانه سفیر انگلیس در ایران، علیرغم پروتکل های دیپلماتیک به طرف گس قدم برنداشت
این واکنش بجا، برای اولین بار گزارش شده بود
بالاخره، «سایمون گس» توانست به حضور رئیس جمهور برود و استوارنامه خود را تسلیم وی کند اما این مراسم با حواشی تاریخی روبرو شد که تا آن زمان؛ بی نظیر بود. بر این اساس در جریان تقدیم استوارنامه، علیرغم عرف دیپلماتیک که هنگام تقدیم استوارنامه توسط سفراء خارجی، همزمان با حرکت سفیر به سمت رئیس جمهور، رئیس جمهور نیز به سمت سفراء قدم بر می دارد؛ «احمدی نژاد» سر جای خود ایستاد و استوارنامه «گس» را تحویل گرفت.
همچنین، «احمدی نژاد» حین گفتگوی کوتاه خود با «گس»، در واکنش به بخشی از اظهارات «گس» که گفته بود: "دولت بریتانیا قصد دخالت در امور ایران را ندارد"، تأکید کرد: «ملت ایران، اساساً اجازه دخالت به بیگانه را نمی دهد البته در مسیر توسعه روابط، نگاه ما به آینده است و امیدواریم؛ دولت انگلیس از گذشته خود تجربه خوبی گرفته باشد و در مسیر اصلاح رفتارهای گذشته، گام بردارد. از این رو، مهمترین مأموریت شما بعنوان یک سفیر، این است که این خاطرات منفی را به خاطره مثبت؛ تبدیل کنید».
در مقابل، سفیر انگلیس که احیاناً انتظار چنین برخوردی را نداشت، مجبور شد که مواضعی برای نرم تر کردن رئیس دولت را در پیش گیرد. بنابراین، «گس» در جواب «احمدی نژاد» گفت: «انگلیس به آنچه در گذشته بین دو کشور اتفاق افتاده است، به هیچ عنوان؛ افتخار نمی کند ... با این اظهارات نیز کاملاً موافقم که در توسعه روابط؛ باید به آینده نگاه کنیم».
تکذیبیه تنش آفرین!
«سایمون گس» در 28 آبانماه 88، سعی نمود در خلال یک مصاحبه اختصاصی با «Persian BBC»، اقدامات مداخله آمیز دولت انگلیس و سفارت این کشور در اغتشاشات تهران (فتنه) را توجیه کند و مثلاً باعث جلوگیری از چالش های بیشتر شود. وی که در «برنامه صفحه دو» شبکه سلطنتی سخن می گفت، تأکید کرد: «بعد از انتخابات، بعضی افراد اتهاماتی مطرح کردند مبنی بر اینکهّ بریتانیا به نحوی مقصر ناآرامی و اغتشاشی است که در خیابان های شهرهای ایران دیدیم. این اتهام ها هرگز حقیقت ندارد. ایران باید به تعهدات خود مبنی بر رعایت معیارهای بین المللی حقوق بشر عمل کند و به همین دلیل؛ عجیب نیست که بریتانیا در کنار سایر دولت های اروپایی، به سرکوب تظاهرات در ایران اعتراض کرد. بریتانیا در اینکه چه کسی بر ایران حکومت می کند، دخالت نمی کند، آنچه بعد از انتخابات گفتیم؛ این بود که ملت ایران تردیدهایی درباره نتیجه رأی گیری مطرح کردند و بر اساس داوری ما در مقام ناظری بیرونی درباره این پرسش ها؛ باید تحقیق و به آنها پاسخ داده شود».
سایمون گس همزمان با ابراز تمایل برای افزایش روابط با ایران، ادعاهای
توهینی ثابت نشده ای علیه ملت و حکومت ایران مطرح نمود!
«گس» در پاسخ به این پرسش مجری که گفت: "اگر بریتانیا منتظر بررسی تردیدها در مورد انتخابات بود، چرا به رغم انتقادهایی که در برخی روزنامه های بریتانیایی مطرح شد، در «مراسم تحلیف احمدی نژاد» حضور پیدا کردید؟"، می گوید: «ما باید با دولت ها همانگونه که هستند، تعامل داشته باشیم، «محمود احمدی نژاد»؛ رییس جمهوری ایران است ... احمقانه است که تظاهر کنیم، دولت ایران، به نحوی؛ دولت ایران نیست».
وی همچنین، با طرح این ادعا که بازداشت کارکنان محلی سفارت، "مسلما اقدامی سیاسی بود، نه اقدامی قضایی" گفت: «آنان ایرانیان وطن پرستی هستند که همانند خیلی های دیگر در جهان؛ برای یک سفارتخانه کار می کنند». این تکذیبیه وی قانع کننده نبود و همانطور که مشخص است، بیش از آنکه تنش زدا باشد؛ تنش زا بود. بنابر این، «سایمون گس» در دیماه 1388 ه.ش، برای اولین بار به وزارت خارجه ایران احضار شد و مراتب اعتراض «جمهوری اسلامی ایران» در خصوص دخالت های انگلیس در امور داخلی ایران؛ به وی ابلاغ شد.
«سایمون گس» و بایکوت راهپیمایی 22 بهمن 88 ایران
11 فوریه 2010 م. - 22 بهمن ماه 1388 ه.ش- «روزنامه تایمز» انگلیس، گزارشی درباره "بایکوت جشن سالگرد انقلاب اسلامی: 22 بهمن" توسط سفیر این کشور در تهران را مخابره نمود. «تایمز» این خبر را با تیتر:"سفیر بریتانیا سایمون گس، جشن انقلاب ایران را تحریم کرد"، منتشر کرده بود: «سفیر بریتانیا در تهران و چهار همتای اروپایی دیگرش، به تحریم "جشن 31 امین سالگرد انقلاب اسلامی" مبادرت ورزیدند که مخالفین به نوبه خود امیدوارند به یک تظاهرات گسترده دیگر علیه رژیم تبدیل شود. وزارت خارجه انگلیس اعلام کرد که «سایمون گس» در رویدادهای رسمی در «میدان آزادی»، بدلیل "طیف وسیعی از مشکلات" بین بریتانیا و ایران؛ حضور نیافت.
مقامات ایران نیز متقابلاً، تمامی دیدارهای وی را بایکوت کردند
در مقابل، رژیم پذیرفتن معاون سفیر را رده کرده است و تهدید کرده که از ملاقات های آینده سفیر با مقامات و وزراء؛ جلوگیری کند ... از آن زمان (مراسم تحلیف احمدی نژاد)، روابط بدتر شده است و ایران مکرراً، بریتانیا را به دامن زدن به ناآرامی ها متهم کرده است و وزیر خارجه ایران؛ به تازگی اعلام کرده است که بریتانیا سزاوار "سیلی محکمی به دهان" است»
چنانچه در ادامه این گزارش مشخص خواهد شد، تهدیدی که «تایمز» آن را مبنی بر بایکوت دیدارهای سفیر انگلیس در تهران، مطرح کرد؛ بزرودی توسط ایران و بعنوان مقابل به مثلی در برابر بایکوت جشن انقلاب، به اجراء در آمد.
ادعاهای «گس» درباره دولت نامشروع و تدابیر امنیتی شدید در ایران
در 18 تیرماه 1388 ه.ش – 9 جولای 2010 میلادی- «شورای محافظه کاران خاورمیانه» (Conservative Middle East Council)، اقدام به برگزاری یک نشست توجیهی و محرمانه با «سایمون گس» کرد.
این شورا (باختصار: CMEC) یک سازمان انگلیسی است که بوجود آمده تا اطمینان حاصل شود، نمایندگان محافظه کار مجلس عوام انگلیس و همتایان آنها در مجلس عیان نسبت به ماهیت خاورمیانه - آسیای غربی و شمال آفریقا- توجیه هستند. شورا با دعوت از کارشناسان برجسته و نمایندگان محافظه کار، اقدام به بحث درباره سیاست های خارجی بریتانیا در خاورمیانه می کند و بدنبال آن است که درباره درک عمیق و منحصر بفرد از پیچیدگی های این منطقه؛ اطمینان حاصل شود.
تصویری از بیانیه مأموریت شورای محافظه کاران خاورمیانه
سایمون گس در نشست محرمانه شورای محافظه کاران خاورمیانه شرکت کرد
این شورا، وظیفه دارد که نسبت به درک عمیق نمایندگان محافظه کار از شرایط خاورمیانه اطمینان یابد
«پایگاه اطلاع رسانی شورای محافظه کاران خاورمیانه»، ضمن حفظ محرمانگی جلسه اقدام به انتشار محورهای سخنرانی «گس» نمود. این شورا در این مورد نوشت: «در هشتم جولای CMEC، «سایمون گس» - سفیر علیاحضرت در ایران- را برای توجیه اعضای شورا درباره وضعیت جاری دقیق در ایران؛ دعوت نمود. این رویداد، یک بینش کاربردی نسبت به جامعه ایران در 6 ماهه گذشته را ارئه و پشتیبانی کرد. نگرانی ویژه نمایندگان نسبت به حکم سنگسار «سکینه محمدی آشتیانی» (که هنوز سنگسار نشده)، دخالت های ایران در افغانستان و مبارزات انتخاباتی مجلس ایران بود.
سایمون گس در نشست محرمانه در شورای محافظه کاران خاورمیانه،
ادعاهایی درباره تدابیر شدید امنیتی و دولت نامشروع در ایران، مطرح کرد
«سفیر گس» همچنین، درباره شدت عمل امنیتی در حال اعمال در ایران و اقتصاد رو به وخامت گذاشته این کشور، صحبت کرد. بخشی از رویداد به توضیح درباره موارد گزارش شده از حملات در بازار تهران، واکنش شدید طبقه بازرگانان به مشمولیت در مالیات ]بر ارزش افزوده[ و بررسی دقیق در مورد آنچه آنها آن را دولت نامشروع می نامیدند؛ گذشت».
مصاحبه دردسرساز
وی در یکی از اقدامات حاشیه ساز دیگرش که بحث های زیادی برانگیخت، طی تیرماه 1389 ه.ش و در گفتگو با «BBC» اظهاراتی را مطرح کرد که از سوی رسانه های ایران، گستاخی جدید سفیر انگلیس معرفی شد.
وی گفته بود: «مهمترین مسئله این است که هزینه سرپیچی ایران از خواسته های جامعه بین المللی را باید بالا برد. آن وقت امیدواریم، رهبران ایران به این نتیجه برسند که در ازای رسیدن به توافقی با جامعه جهانی، چه امتیازات و منافعی در انتظارشان است ... تحریم ها در وضعیت کنونی اقتصاد ایران، نقش بسزایی دارد اما همه گرفتاری های اقتصادی این کشور؛ ناشی از تحریم های «شورای امنیت سازمان ملل» نیست ... اگر بپذیریم که تحریم ها برای ایران مشکلاتی را ایجاد کرده و اگر برنامه هسته ای ایران، صرفأ اهدافی صلح آمیز و غیر نظامی دارد، پس چه نیازی است که این کشور این همه هزینه را تحمل کند و اورانیوم غنی کند؛ وقتیکه هیچ راکتور هسته ای غیرنظامی ندارد که بتواند در آن از سوخت هسته ای استفاده کند]؟
سایمون گس در مصاحبه خود، صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران را زیر سئوال برد
مصاحبه ای که دردسرهای زیادی برای سفیر ایجاد کرد
این اظهارات چالش برانگیز در حالی بود که سفیر انگلیس برای مدت ها، با چالش بزرگ «طرح قطع روابط ایران- انگلیس» در «کمیسیون امنیت ملی مجلس»، دست و پنجه نرم می کرد و علی الصول؛ نباید به اقدامات حساسیت برانگیز مبادرت می ورزید. چند ماه قبل تر، پس از آنکه نمایندگان مجلس در اعتراض به مداخلات دولت انگلیس، طرح قطع کامل روابط را ارائه کرده بودند؛ «سایمون گس»، رایزنی های خود را با نمایندگان و اعضای «کمیسیون امنیت ملی» را برای توقف طرح، آغاز کرده بود. از آن جمله، می توان به ارسال نامه برای «بروجردی» و درخواست عدم کاهش روابط و همچنین، تلاش برای دیدار با نمایندگان اشاره نمود که نهایتاً؛ به تبدیل طرح قطع روابط به "کاهش سطح روابط فرهنگی و آموزشی با بریتانیا" منجر گردید.
اقدامات متناقض «گس»، باعث شده بود که احساسات ضد انگلیسی در بین مردم و مسئولین ایران افزایش یابد و به نوعی؛ مانع فروکش کردن تنش ها شود، در واقع، «گس» به خودی خود یک عامل تنش زا به حساب می آمد. حتی «روزنامه شرق» - وابسته به کارگزاران سازندگی- که یک سایت نزدیک به اصلاحات و اپوزیسیون داخلی به شمار می آمد، درباره اقدامات تنش آفرین «گس» نوشت: «سفراء روابط خود را با مقامات میزبان به هم نمی زنند تا تاثیر مثبتی در روابط دو کشور بگذارند اما «سایمون گس»؛ به نظر می رسد که علاقه ای به پایبندی به عرف دیپلماتیک ندارد و در مصاحبه های خود با رسانه هایی چون «خبرگزاری دولتی ایرنا» و ... نشان داده برخلاف انگلیسی ها؛ محافظه کار نیست و علاقه ای به سنت ها و عرف بین الملل ندارد».
با این وجود، مصاحبه حاشیه ساز «سایمون»، دردسرهای دیگری نیز برای وی بوجود آورد. در این راستا طی دو مرتبه در کمتر از یک هفته، درخواست های ملاقات سفیر بریتانیا با حجت الاسلام «احمد خاتمی» (عضو شورای خبرگان رهبری و امام جمعه موقت تهران) و «فراکسیون زنان مجلس»؛ رد شد و بدین ترتیب، «گس» با یک بایکوت مواجه گردید.
بعد از آن نیز، «دفتر رئیس جامعه مدرسین حوزه عملیه قم» - آیت الله محمد یزدی- گزارش داد که درخواست دیدار «سایمون گس»؛ توسط دفتر وی رد شده است. رد درخواست ملاقات سفیر انگلیس با اعضای «حزب مؤتلفه اسلامی» نیز در اول شهریورماه، خبر شد. «حمیدرضا ترقی» (معاون امور بین الملل این حزب) طی نامه ای به وزارت خارجه ایران نوشت: «با توجه به مواضع خصمانه کشور انگلیس علیه ملت ایران در حوادث پس از انتخابات و بویژه مواضع اخیر سفیر انگلیس علیه «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» و ارتباط آن سفارتخانه با عناصر فتنه گر؛ از پاسخ به این درخواست معذوریم». همچنین، «زریبافان» درخواست رسمی «گس» برای ملاقات را رد نمود.
اسناد "ویکی لیکس" از رصد اقدامات تخریبی «گس»
«سایت ویکی لیکس» که بخاطر انتشار برخی اسناد محرمانه در دنیا، معروف شده است، در 23 جولای 2010 م. - 1مردادماه 1389 ه.ش- به انتشار ایمیل محرمانه «واحد مانیتورینگ بین المللBBC» به «مرکز برآورد اطلاعاتی- راهبردی استراتفور»، درباره سرمقاله «روزنامه قدس» - چاپ مشهد- از حساسیت اقدامات تخریبی «سایمون گس» در ایران؛ اقدام نمود. «واحد مانیتورینگBBC» ترجمه مقاله این روزنامه را به «واحد ترجمه استراتفور» فرستاده بود و آن را بعنوان یک "هشدار"؛ معرفی می کرد.
سند ویکی لیکس از مرکز اطلاعاتی استراتفور: هشدار نسبت به تنش آفرینی های گس
«ویکی لیکس» در مقدمه این سند افشایی نوشته بود: ««ویکی لیکس» در تاریخ 27 فوریه 2012 م.، شروع به انتشار "اسناد اطلاعات جهانی" کرد، بیش از پنج میلیون ایمیل از کمپانی "اطلاعات جهانی" موسوم به "استراتفور" که در تگزاس مستقر است. این ایمیل ها از تاریخ ژوئیه 2004 م. تا اواخر دسامبر 2011 م. هستند و سازوکار داخلی کمپانی را نشان می دهند که بعنوان یک ناشر اطلاعاتی؛ مطرح می‌شود اما خدمات محرمانه اطلاعاتی به کمپانی های بزرگ مثل "دوو کمیکال"، شهر "بوپال" هند، کمپانی نظامی "لاکهید مارتین" (تولید کننده موتور جت و تجهیزات ارتباطاتی)، "نورثروپ گرومان" و "ریتون" (تولید کننده تجهیزات نظامی) و همچنین آژانس های دولتی؛ مثل «دپارتمان امنیت داخلی آمریکا»، «نیروهای تکاور دریایی آمریکا» و «آژانس اطلاعات دفاعی» این کشور ارائه می دهد. ایمیل ها همچنین شبکه مخبرها، ساختار پرداختی، تکنیک های پول شویی در پرداخت ها و روش های روانی «استراتفور» را افشاء می کنند:
شناسه ایمیل: 835527
هشدار مانیتورینگ BBC- ایران
تاریخ: 23/07/2010، ساعت 06:41:06
فرستنده: marketing@mon.bbc.co.uk
گیرنده: translations@stratfor.com
انتقاد روزنامه ایرانی از "دخالت" های انگلیس؛ سخنان سفیر انگلیس در «شبکه BBC Persian»
تیتر این مقاله سردبیری "دخالت لندن؛ عامل جنگ نرم" بود که 22 ژوئیه در روزنامه ایرانی «قدس»، به چاپ رسید».
«ویکی لیکس»، سپس کل محتوای ایمیل که شامل ترجمه انگلیسی متن سرمقاله بود را چاپ نمود که نشان دهنده؛ افزایش حساسیت های ایران نسبت به اقدامات «گس» بود.
دیدار با فتنه‌گران در حصر
اواخر مردادماه همان سال، پایگاه اطلاع رسانی یک روزنامه داخلی از دیدار یکی از فتنه گران در حصر با «سایمون گس» خبر داده و نوشت: «یکی از سران فتنه که اخیراً در تقسیم کار با دیگر سران فتنه، قصد نزدیکی به نظام را دارد؛ در هفته گذشته ملاقات با آقای «سایمون گس»، سفیر پرتحرک انگلیس در ایران داشته است. این دومین ملاقات اضطراری این فرد با سفیر انگلیس در طول یک ماه گذشته می باشد و این جدای از تماس های رابطین و نمایندگان آنها می باشد. گفته می شود این ملاقات، بی ارتباط با تحریم های اخیر و نقش آفرینی سران فتنه در بی ثبات نمودن جامعه (نیست)».
دو روز بعد، سایت های حامی فتنه، به حمایت از این دیدار پرداخته و با اشاره به نام «محمد خاتمی»؛ این دیدار را توجیه نمودند. برای نمونه، «سایت مسیر سبز» ضمن حمایت از دیدار «خاتمی» و «گس»، از «موسوی» و «کروبی» هم خواست که دیپلماسی خارجی جنبش سبز را فعال نمایند و نوشت: «ما از دیدار با مقامات هر کشوری که بتواند جنبش سبز را یاری کند؛ حمایت می نماییم».
پس از این بود که «شبکه ایران» - متعلق به روزنامه دولتی ایران- در خبری نوشت: «پس از منتشر شدن خبر دیدار «محمد خاتمی» با سفیر انگلیس، گفته می‌شود که آقای سفیر؛ از انتشار این خبر ناراحت شده است. به گفته یکی از منابع آگاه، سفیر انگلیس پس از آشکار شدن خبر این دیدار، برای آقای «خاتمی» پیغام فرستاده که انتشار خبر این دیدار؛ توسط نزدیکان وی انجام شده و کسی در سفارت، از دیدار مطلع نبوده است. این منبع افزوده است که تکذیب خبر این دیدار توسط «سایت کلمه»، با اصرار سفیر انگلیس انجام شده و این اقدام «سایت کلمه» در فرمانبری از سفیر انگلیس، بخاطر حمایت های مالی- فنی انگلیس از سایت مذکور؛ می باشد».
اهانت آقای سفیر؛ زمینه ساز کاهش روابط
در حالیکه دولت و پلیس انگلیس در آذرماه همان سال، درگیر سرکوب اعتراضات مردمی این کشور موسوم به "اشغالش کن" بودند و تصاویر و گزارش های مربوط به نقض گسترده حقوق بشر شهروندان انگلیسی توسط سازمان های امنیتی و پلیس این کشور برای ماه ها؛ توسط رسانه های انگلیسی زبان و رسانه های محلی مستقل مخابره می شد، سفیر این کشور در ایران، به انتقاد از وضعیت حقوق بشر در ایران پرداخته و ادعاهایی علیه دولت و حکومت ایران را مطرح نمود!
«گس» در مطلبی که خود آن را نوشت و سایت سفارت انگلیس آن را تحت تیتر: "جرم نسرین ستوده دفاع شجاعانه است"، در 9 دسامبر منتشر نمود؛ می نویسد: «اخیراً یکی از کسانی که پیام هایم را در توئیتر دنبال می کند، از من پرسیده بود؛ چرا تا این اندازه، از وضعیت حقوق بشر در ایران - کشوری که بعنوان دیپلمات در آن فعالیت دارم- انتقاد می کنم. این شخص، اشاره کرده بود که جایگاه دیپلمات، اشاعه و ترویج درک و هماهنگی بین دو کشور است و نه برجسته کردن تفاوت ها و نکات افتراق. به نظرم، سؤال را این طور هم می‌شود پرسید: چرا مواردی [درباره مسائل حقوق بشر] را که مطرح می شوند، لایق و شایسته پاسخگویی می دانم؟ ... یکی دیگر از وظایف دیپلمات ها، توضیح و تشریح دیدگاه های دولتی است که برای آن کار می کنند؛ برای عموم. در مسئله حقوق بشر، تفکرات ایران و بریتانیا بسیار متفاوت از یکدیگر است. برای مثال، به عقیده ما اصولی را که در "اعلامیه جهانی حقوق بشر" و همچنین در «کنوانسیون بین المللی حقوق سیاسی و مدنی» ذکر شده و مورد تکریم قرار گرفته اند؛ نمی‌شود بنا به فرهنگ، تفسیر و تعبیر کرد ... دولت بریتانیا به فعالیت های خود برای جلب توجه عمومی، به موارد حاکی از عدم بهره مندی مردم از این آزادی ها، ادامه خواهد داد. دولت بریتانیا از ایران خواسته، از دستگیری های خودسرانه خودداری کند. امروز،"روز بین المللی حقوق بشر"، مناسبتی است برای یادآوری کسانی که در سراسر دنیا؛ برای احقاق حقوق دیگران برخاسته اند، وکلاء، روزنامه نگاران و اعضای سازمان های مردم نهاد که برای دفاع از هموطنانشان؛ خود را در معرض خطر قرار داده اند. اینگونه افراد در هیچ جای دنیا، به اندازه ایران در خطر نیستند. از سال گذشته تاکنون مدافعان حقوق بشر مورد آزار و اذیت قرار گرفته و زندانی شدند. یک نمونه از آنها، «نسرین ستوده» است ... امروز، او در بازداشت است و ... دادستان های ایران، اتهام مبهم "اقدام علیه امنیت ملی" را علیه او مطرح کردند، اما اتهام اصلی او در واقع؛ دفاع شجاعانه و آشکار کردن بی عدالتی هایی است که حکومت ایران، ترجیح می دهد که پنهان بمانند. دولت بریتانیا، [پیش از این] از ایران خواسته تا به وظایفی که آزادانه پذیرفته است، عمل کند؛ از دستگیری های خودسرانه خودداری و محاکمات عادلانه، برگزار کند. آزادی «ستوده»، نقطه شروع خوبی است».
براحتی می شد، حدس زد که این مطلب نگارش یافته سراسر توهین علیه حکومت ایران که میزبان «گس» بوده است؛ موج جدیدی از اعتراضات و احساسات ضد انگلیسی را به راه خواهد انداخت. همین هم شد و سفیر انگلیس و دولت این کشور، شاهد حجم انبوهی از اعتراضات رسانه ای، اقشار مردمی (مدنی) و رسمی شدند.
«علاءالدین بروجردی» (رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس) طی بیانیه ای، یادداشت «گس» را گستاخانه و مداخله جویانه توصیف کرد و گفت که به نظر می‌‌رسد؛ مأموریت وی در تهران، بجای تنظیم روابط دوجانبه، تخریب روابط است، چرا که اظهارات وی؛ نشان‌دهنده این واقعیت است که او، باید ادب سفیر بودن را بیاموزد. «کاظم جلالی» (سخنگوی کمیسیون مزبور) نیز اعلام کرد: «با توجه به گستاخی های مکرر سفیر انگلیس در ایران، دخالت ها و تهدیدهای «ساورز»، «رئیس سرویس اطلاعاتی انگلیس» که منجر به شهادت دکتر «شهریاری» شد و عملکرد مغرضانه «BBC» بعنوان بازوی رسانه ای فتنه؛ کاهش روابط، ضروری به نظر می رسد».
دامنه اعتراضات ایران با گمانه زنی‌هایی نیز همراه گردید، برای نمونه، «روزنامه فایننشال تایمز» نوشت: ایران روابط خود با بریتانیا را با جایگزین نکردن سفیر قبلی، کمرنگ تر خواهد کرد.حساسیت های ویژه ای که افکار عمومی به این مسئله نشان داد، باعث گردید که فشارها به مجلس شورای اسلامی برای تسریع در فرآیند تصویب "طرح کاهش روابط با انگلیس"؛ افزایش یابد و بحث درباره این طرح بار دیگر در کانون توجه ها قرار گرفت.
با وجود این اعتراضات، دولت بریتانیا اما قصد نداشت که چالش جاری را از بین ببرد، در همین راستا، «آلیستر برت» ـ معاون وزیر خارجه انگلیس در امور خاورمیانه- برغم درخواست ایران برای خارج کردن «گس» توسط خود انگلیس؛ در بیانیه ای رسمی گفت: «کارهای مهمی که توسط سفارت انگلیس در تهران، انجام می‌گیرد؛ از حمایت کامل دولت انگلیس برخوردار است. تنها از طریق گفتگوی مستقیم و صریح است که می توانیم، مشکلاتی که با آن روبرو هستیم را حل کنیم».
"ملکه"، عنصر تنش زا
کمی بعد و در حالیکه مقامات تهران انتظار داشتند که وزارت خارجه انگلیس، حداقل به «گس» تذکر دهد، گزارش اعطای لقب "سر" به وی توسط ملکه انگلیس که یک نشان ملی باارزش در این کشور است؛ همه را وارد شوک کرد. در اینباره، «روزنامه فایننشال تایمز» نوشت: ««سایمون گس»، سفیر انگلیس در تهران، شب گذشته نشان"سنت مایکل" و "سنت جرج" را از ملکه انگلیس دریافت کرد و به این ترتیب؛ لقب "سر" به ابتدای نام و نام خانوادگی وی، اضافه شد. این لقبی است که «سلمان رشدی»، نویسنده کتاب «آیات شیطانی» نیز پیش از این، از ملکه دریافت کرده بود».
این اقدام ملکه انگلیس، بعنوان بالاترین مقام رسمی این کشور، خود معماء را پیچیده تر کرد و موجبات افزایش تنش را اینبار؛ تندتر از گذشته، فراهم نمود.
طرح قطع روابط و فراخوانی محترمانه "عنصر نامطلوب"
اواخر بهمن ماه، رسانه ها از حکم جدید «ناتو» برای «سایمون گس» خبر دادند، حکمی که به معنای فراخوانی محترمانه وی از ایران بود. این اقدام، نشان می داد که دولت انگلیس، علاوه بر اینکه قصد عذرخواهی از تنش آفرینی های سفیرش در تهران را ندارد؛ سعی دارد که با فراخوانی محترمانه وی، از تیرگی بیشتر روابط خودداری نماید.
«خبرگزای دولتی ایرنا» به نقل از منابع دیپلماتیک در لندن، نوشت: «منابع دیپلماتیک در لندن، انتصاب «سایمون گس» - سفیر انگلیس در تهران- بعنوان «نماینده ارشد سیاسی ناتو در افغانستان» را "برکناری محترمانه" وی از مسئولیت سفارتخانه آن کشور در ایران؛ می دانند. مواضع «جمهوری اسلامی ایران» در برابر اظهارنظرهای خارج از عرف دیپلماتیک سفیر انگلیس که از مدت ها قبل جریان داشت، سرانجام باعث شد؛ دولت انگلیس به مأموریت وی در تهران پایان دهد که نشان می دهد، حتی لندن نیز عملکرد وی را قابل دفاع ارزیابی نکرده است. اظهارات مداخله جویانه چند ماه گذشته «گس»، افزون بر تنش آفرینی در روابط دو کشور، ناخرسندی افکار عمومی ایران را در پی داشت؛ بگونه ای که سفیر انگلیس، کاملاً منزوی شد. یک منبع موثق در اینباره گفت: تقاضای ملاقات «گس» با مقامات ایرانی در یک سال گذشته، عملی نشد». رسانه ها اعلام نمودند که طبق بیانیه «ناتو»، «گس» رسماً در 25 فرودین ماه، مأموریت خود در افغانستان را آغاز خواهد نمود.
دولت انگلیس بدون هیچ عذرخواهی از اقدامات تخریبی گس،
وی را بواسطه مسئولیت جدیدش در ناتو؛ محترمانه از ایران فراخواند
این خبر بعد از آن منتشر شده بود که چند روز پیش، 35 نفر از نمایندگان مجلس با امضای "طرح قطع کامل روابط ایران با انگلیس" و ارسال آن به هیئت رئیسه مجلس، آن را با یک فوریت به جریان انداختند. این طرح از دیماه 1388 ه.ش پیشنهاد شده بود و فراز و فردوهای بسیاری داشت اما بدلیل یادداشت توهینی سفیر انگلیس و مخصوصاً بعد از اعطای لقب "سر" به وی؛ دوباره در مرکز تصمیم گیری قرار گرفته بود.
استمرار تخاصم
جالب اینکه، «گس» حتی بعد از ترک ایران و وقتیکه در سمت «سرپرستی تیم مذاکراتی انگلیس در 5+1» قرار گرفت نیز بطور واضحی؛ سعی کرد که تخاصم خود با ایران را به هر نحو ممکن، نشان دهد.
سایمون گش، در حالیکه عضو تیم مذاکراتی انگلیس در 5+1 بود،
در جریان آلماتی؛ فقط با رسانه های ضدایرانی مصاحبه کرد
برای نمونه، در حالیکه مذاکرات «آلماتی 1» بین ایران و 5+1 پایان یافته بود و طرفین این مذاکرات را موفق نامیده بودند، انتشار خبر مصاحبه سِر «سایمون گس» با رسانه های اپوزیسیون خارجی ایران، از جمله سه سایت ضد ایرانی و غیر معتبرِ «جرس»، «روز» و «میهن» و همچنین پاسخ به پرسش های «رادیو فردا»؛ با توجه به پست جدید «گس» بعنوان مسئول تیم مذاکراتی انگلیس، اقدامی غیر معمول و خارج از عرف دیپلماتیک برداشت شد.
حمایت از تحریم ایران در اراضی اشغالی
طی آذرماه 1392 ه.ش و پس از امضای توافقنامه ژنو، «روزنامه صهیونیستی هاآرتص» گزارش داد که«سایمون گس» - نماینده انگلیس در مذاکرات هسته ای- برای ارائه گزارش درباره این توافق به سرزمین های اشغالی رفت و به مقامات اسرائیل؛ اطمینان داد که "تحریم های اصلی علیه ایران"، همچنان پا برجا خواهند ماند. «گس» که بعد از دیدار با «یوال اشتاینیتز» - وزیر اطلاعات و امور راهبردی رژیم صهیونسیتی- در بیت المقدس با رسانه های صحبت می کرد، گفت: «تحریم ها، "تحت نظارت و کنترل" خواهد بود».
سایمون گس بعد از دیدار با مقامات رژیم صهیونیستی:
تحریم های اصلی، باید تحت کنترل و نظارت باقی بمانند
«اشتاینیتز» هم طی بیانیه ای درباره محتوای این دیدار، گفت: «طرفین در مورد اختلافات موجود، بحث کردند. در این دیدار همچنین، در مورد جزئیات و بندهای توافق ایران، گفتگو شد. توافق جامع با ایران نیز، از دیگر موارد بحث در جلسه بود»[47].
مدیریت نیاز؟
برخی خیال می کنند که امروز، این ایران است که مشتاق برقراری روابط با انگلیس است. شاید هر دو طرف مشتاق باشند اما حقیقت این است که اشتیاق لندن برای نزدیکی به تهران؛ بیش از اشتیاق برخی در تهران است. این اشتیاق زاید الوصف بریتانیا، البته شواهد رسمی و واضحی دارد:
«جک استراو» - وزیر خارجه سابق انگلیس- بعد از اعلان نتایج انتخابات ایران، در گفتگو با «شبکه سلطنتی BBC» از خوشبینی خود نسبت به انتخاب «روحانی» سخن گفت و اعلام کرد که قصد دارد؛ با هدف بهبود روابط ایران و بریتانیا، به تهران سفر کند. سفری که از جانب ایران پذیرفته نشد. بعدها «ویلیام هیگ» - وزیر خارجه انگلیس- در در «کمیته روابط خارجی مجلس عوام» (در 25 تیرماه)، مواضع نرمی نسبت به مسئله هسته ای ایران گرفت و گفت که «بریتانیا» دیگر؛ سفر نکردن به ایران را توصیه نمی کند و کشورش به هرگونه اقدام «روحانی» برای بهبود روابط پاسخ خواهد داد. «هیگ» گفت: «بازسازی روابط و همکاری قبل از بازگشایی سفارت ها ضروری است». خبری که بطور ویژه، مورد توجه «شبکه VOA» (صدای آمریکا) قرار گرفت.
از همه مهمتر اینکه، «مرضیه افخم» (سخنگوی وزارت خارجه ایران) در رابطه با دیدار «ظریف» و «هیگ» در «نیویورک» گفت: «پیرو مذاکرات دو وزیر خارجه در «نیویورک»، دوشنبه (15 مهرماه) آقای «هیگ» طی تماس تلفنی با آقای دکتر «ظریف»؛ پیشنهاد داد که دو کشور، نسبت به تعیین کاردار غیرمقیم اقدام کنند» اینها بوضوح، نمایشی از عطش لندن برای افزایش روابط با ایران هستند.
بنابر این، یک سئوال کانونی در حال حاضر مطرح می شود، اینکه: آیا وزارت خارجه بدرستی این نیاز طرف انگلیسی را مدیریت خواهد کرد و بعد از گرفتن امتیازهای باارزش است که اجازه افزایش سطح رابطه را می دهد؟ آیا ایران، اقدام به اخذ ضمانت های لازم و کافی از انگلیسی ها درباره اصلاح رویه سفرای شان؛ می کند؟ یا اینکه قرار است، انگلیس دوباره با وجهه طلبکارانه و تکرار رویه سفرای پیشین اش مانند "سایمون گس نامطلوب"، پا به تهران بگذارد؟
یک ضرب المثل قدیمی هست که می گوید: "گربه را شب حجله بکش"، موضوع دقیقاً همین است: "جنگ اول به از؛ صلح آخر است"؛ آیا ما امروز به این توصیه ها عمل خواهیم نمود؟
