به گزارش زاهدانه به نقل از پایگاه اطلاع رسانی عراق؛ دولت آمریکا که خود خواستار مبارزه‌ای جهانی با تروریسم بود و اکنون ادعا دارد که داعش گروهی تروریستی است که باید با آن مبارزه شود، آنگاه که نیروهای ارتش خود بر عراق حاکم بودند، نه تنها نسبت به ریشه کن ساختن سازمان تروریستی "القاعده" و خشکاندن منابع مالی آن هیچ گونه اقدامی انجام نداد، که حتی با برانگیختن درگیری های طائفه ای از طریق ایجاد اختلافات محلی که اکنون موجب شکل‌گیری داعش شده است، آن را تقویت کردند و توسعه دادند.
تروریسمی که اوباما وعده کمک‌های گسترده‌ای به عراق در مبارزه با آن داده است، ولی تنها به ارسال تعدادی از مشاوران نظامی به عراق اکتفا کرده است. جان کری از تهدیدی که عراق با آن روبه روست، اظهار نگرانی می کند، اما دولت آمریکا به جای آنکه عملا از دولت عراق در مقابله با تروریسم حمایت کند، به آن فشار مز آورد در عرصه سیاسی و نتایج انتخابات عقب‌نشینی کند.
همچنین، واشنگتن با تهران در تنفر از حرکت های تروریستی ابراز هم رأیی می‌کند و به دنبال منافع مشترک با ایران است و خود را در قبال فشارهای که هم محافظه کاران و هم جمهوری‌خواهان این دولت در توافق با ایران برسر مسائل هسته ای وارد می کنند، به نادانی می‌زند.
اگر ایران از گسترش فعالیت‌های داعش نگران است، این بدان معنی نیست که آمریکا در این نگرانی با او شریک است، چراکه در فرهنگ ساسی آمریکا، لزوما دشمن دشمن این دولت، دوست او نیست.
آمریکا به ایران سیگنال مثبت می‌فرستد ولی از حمایت آل سعود که از اتفاقات عراق خرسند است، دست نمی کشد. برای ایران در ایفای نقش منطقه ای خود موانعی مانند آل سعود و ترکیه وجود دارد.
اوباما طی سالهای حکومت خود، نشان داده است که در گفتن سخنان متناقض، از همه بیشتر مهارت دارد؛ مواضع اوباما، متعدد و بسیار متغیر است؛ بارزترین مواضع متناقض او، توقف مبارزه جهانی علیه تروریسم طی دوره ای و فعال ساختن مجدد آن، استقبال از اسلام سیاسی، سپس توقف برای کسب تجربه، مواضع متانقض در قبال ایران و مصر، است.
امروز نیز در عراق، با اهل سنت به زبانی خاص سخن می گوید و با شیعیان به اسلوبی دیگر و اگر قرار است سازشی صورت گیرد، باید اسلوبی آمریکایی داشته باشد؛ نسخه ی آمریکا برای بحرانه های منطقه، درگیری های طائفه ای و مذهبی، است. شیوه ی آمریکا در سوریه نیز به همین منوال است.
منطقه با چالش بزرگی مواجه است و بی تردید مسئولیت آن متوجه آمریکاست. آمریکا تلاش کرد با توازن قدرت در منطقه، قدرت رژیم صهیونیستی را تقویت بخشد. الان دیگر ادامه ی اداره ی نزاع های خاورمیانه در سایه ی لزوم تفوق اسرائیل ، ممکن نخواهد بود؛ چراکه ایران و ترکیه نیز در این نزاع ها داخل شده‌اند و همچنین بازیگران خارجی نیز وارد آن شده اند. این بازیگران خارجی در ساخت نظام منطقه‌ای جدید، با شیوه ها و قبایل خود مشارکت دارند.شرایط کنونی خاورمیانه، به تلاش زیادی برای متقاعد کردن تصمیم گیرندگان سیاسی در منطقه، اروپا و چین مبنی بر اینکه الگوی توازن قدرت که ساخته ی دست آمریکاست و به مدت 60 سال از آن حفاظت کرده، دیگر برای تحق ثبات در منطقه و یا اداره ی نظام امن منطقه ای مناسب نیست.
انتهای پیام/
