به گزارش زاهدانه ،وبلاگ
منتظران بهشتی نوشت:
بهترین قسمتش نه غذاهای گرم و لذیذ روستائیان بین راه است و نه طعم پرتقال های شیرین و به یاد ماندنی باغ هایشان!
شاید اگر آب های خنک و گوارای بیابان نشین ها هم نبود باز هیچ چیزی با آن قابل مقایسه نبود!
شاید اگر اهل عراق به زور تو را در خانه هایشان مهمان نمی کردند و پاهایت را که پیاده آمدن مجروحشان کرده بود، مداوا نمی کردند، باز هم از ته قلب عاشق اربعین می بودی!
تمام جاده های عالم با جاده های خاکی و مملو از جمعیت اطراف کربلا برابری نمی کند! حتی احتمال خطراتِ این روزهای عراق عراق نیز کف گیر دیگِ عشق را به ته آن نمی رساند!
چه بگویم که زمانی که اباعبدالله (علیه السلام) شما را به زیارت خویش فرا می خواند!؟ هر چه بگویم بیراه گفته ام...
اباعبدالله‌الحسین... اباعبدالله‌الحسین...
از مزه ی بی نظیر نذری هایشان بگویم؛ از عادات اکرام و احسان به مهمانشان بگویم؛ چه بگویم؟!
به راستی آنان که از نجف، استان های مختلف عراق، ایران و گوشه و کنار جهان به شوق یک نیم نگاه تو پیاده به راه می افتند چگونه تاب می آورند بعد از روز ها راه آمدن تنها یک قطره اشک در بین الحرمین بریزند، سلامی گویند و باز گردند؟!
بهترین قسمتش زمانیست که دیدن گنبد از دور راه بر گلویت می بندد و از ژرفای جان او را صدا می زنی...
پس ای مسافر اربعین حسین؛ تو را به خدا می سپارم. با چشمانی که دلتنگ گریه در آن صحن و سرا هستند، تو را نظاره می کنم و با دستانی که جز شبکه های ضریح آشنایی ندارند و پاهایی که جز راه رفتن در بین الحرمین آرزویی ندارند تو را بدرقه می کنم.
دستِ علی نگهدارت.
جای ما هم در بین الحرمین فریاد بزن؛
لبیک یا حسین... لبیک یا حسین...
درپایان:عزاداران سیدالشهدا، دوستداران جگر گوشه رسول خدا، بشتابید… بشتابید… همگام با اهل بیت رسول خدا، همگام با عزاداران و دلسوختگان حسینی با پای پیاده به کربلای معلی برویم و همنوا با امام زمان ارواحنافداه با ذکر لبیک یا حسین به زیارت اربعین سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام نائل شویم.
