به گزارش
زاهدنیوز؛ با شروع جنگ تحمیلی اگر چه زنان از حضور در صحنه و خط مقدم معاف بودند، اما این زنان شیر دل در هجوم ناجوانمردانه دشمن در کنار مردان خود قدم به قدم با بعثی ها درگیر شدند و در عقب راندن دشمن از جان خویش هم مایه نهادند، برخی نیز با کارهای خدماتی و پشتیبانی خود در عقبه، موجبات دلگرمی رزمندگان را فراهم می کردند.
دراین میان زنان سیستان و بلوچستان نیز درکنار سایر بانوان ایرانی با انجام کارهای مختلف در پشت جبهه ها سعی کردند تا سهمی در دفاع از کشور خود داشته باشند،به همین منظور با یکی از بانوان عضو ستاد پشتیبانی جنگ در شهرستان زاهدان گفت و گویی داشتیم.
کبری خیاطی یکی از بانوان عضو ستاد پشتیبانی جنگ در زاهدان در گفت و گو با خبرنگار ما بیان کرد: هنگام آغاز جنگ 16 سال داشتم و دو هفته از ازدواجم می گذشت و با همسرم در شهرستان ایرانشهر ساکن شده بودم، غریب بودیم و خبر جنگ بر این غربت افزود، ولی سخنرانی های حضرت امام خمینی (ره) به ما دلگرمی و امید می بخشید و سبب تقویت روحیه دفاع در مردم شده بود.
وی افزود: شهریور سال ۱۳۶۰ به زاهدان منتقل شدیم و از آن پس به همراه دیگر خواهران زاهدانی در پشتیبانی جنگ شرکت می کردم به پیشنهاد و راهنمایی شهید کریمپور، ستاد پشتیبانی واحد خواهران در مکتب نرجس (س) تشکیل شد و فعالیت های مختلفی را برای کمک به رزمندگان در جنگ انجام می دادیم.
وی خاطرنشان کرد: عده ای به دوخت و دوز البسه مورد نیاز رزمندگان اسلام می پرداختند و برخی برای آنها کلاه، جلیقه و شال گردن می بافتند، تعدادی از خواهران به خصوص در زابل و زاهدان نیز در پخت نان، کلوچه و لواش کمک می کردند.
بانوان سیستان و بلوچستانی فعالیت های مختلفی در پشت جبهه ها داشتند
خیاطی تاکید کرد: خواهران فعالیت های مختلفی را در پشت جبهه ها داشتند تا به هر طریق ممکن نقش خود را در دفاع مقدس ایفا کنند و از بسته بندی آجیل و تنقلات برای برادران رزمنده تا تهیه کمپوت و مربا و حتی پذیرایی از خانواده های جنک زده در منازل خود دریغ نمی کردند.
این بانوی جهادگر ادامه داد: تعدادی از خواهران در قالب یک اتوبوس عازم جبهه های ایلام می شدند و خود به نمایندگی از طرف دیگر بانوان سیستان و بلوچستانی ،هدایا را به دست رزمندگان می رساندند.
وی با بیان اینکه هرکسی به طریقی سعی در ادای دین به انقلاب را داشت، اذعان کرد: بانوان استان ما به طور خود جوش در تشییع پیکر شهدا شرکت و از خانواده شهدا و رزمندگان دلجویی و برای رفع مشکلات انها تلاش می کردند و در سال های اخر جنگ نیز بنیاد تعاون سپاه برای رسیدگی به مشکلات خانواده ها تشکیل شد.
خیاطی با اشاره به اینکه خاطرات زیادی از آن دوران دارم، گفت: در آن روزها به عشق حضرت زینب(س) با چند بچه کوچک پیاده به مکتب نرجس می رفتم تا لباس های برش شده را تحویل بگیرم و برای دوخت به منزل بیاورم و گاهی متوجه می شدم بعضی از خواهران با اینکه همسرشان در جبهه هست ،خود هم بچه داری می کنند و هم در فعالیت های پشت جبهه مشارکت دارند ، این صحنه ها انسان را منقلب می کرد و شور و حال عاشورایی در کشور و استان ما حاکم بود.
وی افزود: برادرم فرهنگی بود ولی زمان عملیات به جبهه می رفت، همسر خواهرم و تعدادی از جوانان فامیل مدام در جبهه حضور می یافتند و همه مردم به طریقی در دفاع از خاک کشور سهیم بودند.
کارهای جهادی خواهران در مبارزه با کرونا ادامه دارد
این بانوی جهادگر عنوان کرد: بعد از جنگ به تحصیل در حوزه علمیه ادامه دادم و در فعالیتهای عقیدتی و اموزشی شرکت داشتم و هم اکنون نیز مسؤلیت گروه جهادی خواهران در فعالیت های مبارزه با کرونا را بر عهده دارم و به توفیق الهی و یاری امام زمان عجل الله از ابتدای شیوع بیماری ،کارگاه های خانگی ماسک دوزی را راه اندازی کردیم و با مشارکت چند نفر از خواهران ،بدون حمایت از هیچ ارگانی ،فعالیت جهادی را در چند عرصه ( آرامستان، بیمارستان، و حمایت از خانوادهای اسیب پذیر و...) آغاز کردیم.
وی مسؤلیت بانوان امروز را تربیت نسل پاک دانست و تصریح کرد:مادران عزیز باید بدانند که در این مرز و بوم مادرانی بودند که جوانانی عاشورایی تربیت کردند که جبهه را مثل کعبه می دانستند و عاشقانه و اگاهانه طواف می کردند، وصیتنامه شهدای ما درس تربیتی است.
وی افزود: مادران توجه به نقش خود در خانواده داشته باشند و ترفند های دشمن را دریابند ،به نقش مادری افتخار و فرزندانی تربیت کنند که توحید عملی در گفتار و کردارشان موج بزند، نیازهای کودکان را تامین کنند به خصوص نیاز به ایمنی را و با عشق به امام حسین و حضرت زینب (س) انها را پرورش دهند تا تفکر ظلم ستیزی و حب اهل بیت علیهم السلام در قلب شان نهادینه شود.
انتهای پیام/
