ماه رمضان بهترین فرصت برای انس با قرآن است؛ هر روز یک جز از این کلام آسمانی را قرائت کنید.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
عَمَّ يَتَسَاءلُونَ ﴿۱﴾
عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ ﴿۲﴾
الَّذِي هُمْ فِيهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿۳﴾
كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ ﴿۵﴾
أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا ﴿۶﴾
وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿۷﴾
وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا ﴿۸﴾
وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا ﴿۹﴾
وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا ﴿۱۰﴾
وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿۱۱﴾
وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿۱۲﴾
وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿۱۳﴾
وَأَنزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاء ثَجَّاجًا ﴿۱۴﴾
لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿۱۵﴾
وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿۱۶﴾
إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾
يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾
وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾
وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾
إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾
لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾
لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾
لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾
إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾
جَزَاء وِفَاقًا ﴿۲۶﴾
إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾
وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾
وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾
فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا ﴿۳۱﴾
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿۳۲﴾
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿۳۳﴾
وَكَأْسًا دِهَاقًا ﴿۳۴﴾
لَّا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا ﴿۳۵﴾
جَزَاء مِّن رَّبِّكَ عَطَاء حِسَابًا ﴿۳۶﴾
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿۳۷﴾
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿۳۸﴾
ذَلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿۳۹﴾
إِنَّا أَنذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنتُ تُرَابًا ﴿۴۰﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿۱﴾
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿۲﴾
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿۳﴾
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿۴﴾
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿۵﴾
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿۶﴾
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿۷﴾
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿۸﴾
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿۹﴾
يَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ﴿۱۰﴾
أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ﴿۱۱﴾
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿۱۲﴾
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿۱۳﴾
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ﴿۱۴﴾
هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى ﴿۱۵﴾
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿۱۶﴾
اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿۱۷﴾
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَى أَن تَزَكَّى ﴿۱۸﴾
وَأَهْدِيَكَ إِلَى رَبِّكَ فَتَخْشَى ﴿۱۹﴾
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَى ﴿۲۰﴾
فَكَذَّبَ وَعَصَى ﴿۲۱﴾
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَى ﴿۲۲﴾
فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿۲۳﴾
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى ﴿۲۴﴾
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى ﴿۲۵﴾
إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَى ﴿۲۶﴾
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاء بَنَاهَا ﴿۲۷﴾
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ﴿۲۸﴾
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿۲۹﴾
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا ﴿۳۰﴾
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءهَا وَمَرْعَاهَا ﴿۳۱﴾
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿۳۲﴾
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۳﴾
فَإِذَا جَاءتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَى ﴿۳۴﴾
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَى ﴿۳۵﴾
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَى ﴿۳۶﴾
فَأَمَّا مَن طَغَى ﴿۳۷﴾
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۳۸﴾
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۳۹﴾
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿۴۰﴾
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى ﴿۴۱﴾
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ﴿۴۲﴾
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ﴿۴۳﴾
إِلَى رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ﴿۴۴﴾
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ﴿۴۵﴾
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿۴۶﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
عَبَسَ وَتَوَلَّى ﴿۱﴾
أَن جَاءهُ الْأَعْمَى ﴿۲﴾
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّى ﴿۳﴾
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَى ﴿۴﴾
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى ﴿۵﴾
فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّى ﴿۶﴾
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّى ﴿۷﴾
وَأَمَّا مَن جَاءكَ يَسْعَى ﴿۸﴾
وَهُوَ يَخْشَى ﴿۹﴾
فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّى ﴿۱۰﴾
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ ﴿۱۱﴾
فَمَن شَاء ذَكَرَهُ ﴿۱۲﴾
فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ ﴿۱۳﴾
مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ ﴿۱۴﴾
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ﴿۱۵﴾
كِرَامٍ بَرَرَةٍ ﴿۱۶﴾
قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَهُ ﴿۱۷﴾
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿۱۸﴾
مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ ﴿۱۹﴾
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ ﴿۲۰﴾
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ ﴿۲۱﴾
ثُمَّ إِذَا شَاء أَنشَرَهُ ﴿۲۲﴾
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ ﴿۲۳﴾
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِهِ ﴿۲۴﴾
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاء صَبًّا ﴿۲۵﴾
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا ﴿۲۶﴾
فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿۲۷﴾
وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿۲۸﴾
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿۲۹﴾
وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿۳۰﴾
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿۳۱﴾
مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿۳۲﴾
فَإِذَا جَاءتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿۳۴﴾
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾
لِكُلِّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَةٌ ﴿۳۸﴾
ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَةٌ ﴿۳۹﴾
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ ﴿۴۰﴾
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ ﴿۴۱﴾
أُوْلَئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ ﴿۴۲﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿۱﴾
وَإِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ ﴿۲﴾
وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿۳﴾
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿۴﴾
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿۵﴾
وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿۶﴾
وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿۷﴾
وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ ﴿۸﴾
بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ﴿۹﴾
وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۱۰﴾
وَإِذَا السَّمَاء كُشِطَتْ ﴿۱۱﴾
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿۱۲﴾
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿۱۳﴾
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا أَحْضَرَتْ ﴿۱۴﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ ﴿۱۵﴾
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ ﴿۱۶﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿۱۷﴾
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿۱۸﴾
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ ﴿۱۹﴾
ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ ﴿۲۰﴾
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِينٍ ﴿۲۱﴾
وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍ ﴿۲۲﴾
وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ ﴿۲۳﴾
وَمَا هُوَ عَلَى الْغَيْبِ بِضَنِينٍ ﴿۲۴﴾
وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَانٍ رَجِيمٍ ﴿۲۵﴾
فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿۲۶﴾
إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِينَ ﴿۲۷﴾
لِمَن شَاء مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿۲۸﴾
وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ﴿۲۹﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا السَّمَاء انفَطَرَتْ ﴿۱﴾
وَإِذَا الْكَوَاكِبُ انتَثَرَتْ ﴿۲﴾
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ ﴿۳﴾
وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ ﴿۴﴾
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَّا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ ﴿۵﴾
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ ﴿۶﴾
الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ ﴿۷﴾
فِي أَيِّ صُورَةٍ مَّا شَاء رَكَّبَكَ ﴿۸﴾
كَلَّا بَلْ تُكَذِّبُونَ بِالدِّينِ ﴿۹﴾
وَإِنَّ عَلَيْكُمْ لَحَافِظِينَ ﴿۱۰﴾
كِرَامًا كَاتِبِينَ ﴿۱۱﴾
يَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ ﴿۱۲﴾
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۱۳﴾
وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِي جَحِيمٍ ﴿۱۴﴾
يَصْلَوْنَهَا يَوْمَ الدِّينِ ﴿۱۵﴾
وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِينَ ﴿۱۶﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۷﴾
ثُمَّ مَا أَدْرَاكَ مَا يَوْمُ الدِّينِ ﴿۱۸﴾
يَوْمَ لَا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِّنَفْسٍ شَيْئًا وَالْأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ ﴿۱۹﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَيْلٌ لِّلْمُطَفِّفِينَ ﴿۱﴾
الَّذِينَ إِذَا اكْتَالُواْ عَلَى النَّاسِ يَسْتَوْفُونَ ﴿۲﴾
وَإِذَا كَالُوهُمْ أَو وَّزَنُوهُمْ يُخْسِرُونَ ﴿۳﴾
أَلَا يَظُنُّ أُولَئِكَ أَنَّهُم مَّبْعُوثُونَ ﴿۴﴾
لِيَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۵﴾
يَوْمَ يَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۶﴾
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الفُجَّارِ لَفِي سِجِّينٍ ﴿۷﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سِجِّينٌ ﴿۸﴾
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۹﴾
وَيْلٌ يَوْمَئِذٍ لِّلْمُكَذِّبِينَ ﴿۱۰﴾
الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ ﴿۱۱﴾
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ ﴿۱۲﴾
إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳﴾
كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِم مَّا كَانُوا يَكْسِبُونَ ﴿۱۴﴾
كَلَّا إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ﴿۱۵﴾
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُوا الْجَحِيمِ ﴿۱۶﴾
ثُمَّ يُقَالُ هَذَا الَّذِي كُنتُم بِهِ تُكَذِّبُونَ ﴿۱۷﴾
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ ﴿۱۸﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ ﴿۱۹﴾
كِتَابٌ مَّرْقُومٌ ﴿۲۰﴾
يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۱﴾
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ ﴿۲۲﴾
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿۲۳﴾
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ ﴿۲۴﴾
يُسْقَوْنَ مِن رَّحِيقٍ مَّخْتُومٍ ﴿۲۵﴾
خِتَامُهُ مِسْكٌ وَفِي ذَلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ ﴿۲۶﴾
وَمِزَاجُهُ مِن تَسْنِيمٍ ﴿۲۷﴾
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ ﴿۲۸﴾
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُواْ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ ﴿۲۹﴾
وَإِذَا مَرُّواْ بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ ﴿۳۰﴾
وَإِذَا انقَلَبُواْ إِلَى أَهْلِهِمُ انقَلَبُواْ فَكِهِينَ ﴿۳۱﴾
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاء لَضَالُّونَ ﴿۳۲﴾
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ ﴿۳۳﴾
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُواْ مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ ﴿۳۴﴾
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنظُرُونَ ﴿۳۵﴾
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ ﴿۳۶﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا السَّمَاء انشَقَّتْ ﴿۱﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۲﴾
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿۳﴾
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ ﴿۴﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿۵﴾
يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَى رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ ﴿۶﴾
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ ﴿۷﴾
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا ﴿۸﴾
وَيَنقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۹﴾
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاء ظَهْرِهِ ﴿۱۰﴾
فَسَوْفَ يَدْعُو ثُبُورًا ﴿۱۱﴾
وَيَصْلَى سَعِيرًا ﴿۱۲﴾
إِنَّهُ كَانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿۱۳﴾
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن يَحُورَ ﴿۱۴﴾
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ كَانَ بِهِ بَصِيرًا ﴿۱۵﴾
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿۱۶﴾
وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿۱۷﴾
وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿۱۸﴾
لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿۱۹﴾
فَمَا لَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ ﴿۲۰﴾
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿۲۳﴾
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۴﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالسَّمَاء ذَاتِ الْبُرُوجِ ﴿۱﴾
وَالْيَوْمِ الْمَوْعُودِ ﴿۲﴾
وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ ﴿۳﴾
قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ ﴿۴﴾
النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ ﴿۵﴾
إِذْ هُمْ عَلَيْهَا قُعُودٌ ﴿۶﴾
وَهُمْ عَلَى مَا يَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِينَ شُهُودٌ ﴿۷﴾
وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَن يُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ ﴿۸﴾
الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ ﴿۹﴾
إِنَّ الَّذِينَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِيقِ ﴿۱۰﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْكَبِيرُ ﴿۱۱﴾
إِنَّ بَطْشَ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ ﴿۱۲﴾
إِنَّهُ هُوَ يُبْدِئُ وَيُعِيدُ ﴿۱۳﴾
وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ ﴿۱۴﴾
ذُو الْعَرْشِ الْمَجِيدُ ﴿۱۵﴾
فَعَّالٌ لِّمَا يُرِيدُ ﴿۱۶﴾
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْجُنُودِ ﴿۱۷﴾
فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ ﴿۱۸﴾
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي تَكْذِيبٍ ﴿۱۹﴾
وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِيطٌ ﴿۲۰﴾
بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَّجِيدٌ ﴿۲۱﴾
فِي لَوْحٍ مَّحْفُوظٍ ﴿۲۲﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالسَّمَاء وَالطَّارِقِ ﴿۱﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الطَّارِقُ ﴿۲﴾
النَّجْمُ الثَّاقِبُ ﴿۳﴾
إِن كُلُّ نَفْسٍ لَّمَّا عَلَيْهَا حَافِظٌ ﴿۴﴾
فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ مِمَّ خُلِقَ ﴿۵﴾
خُلِقَ مِن مَّاء دَافِقٍ ﴿۶﴾
يَخْرُجُ مِن بَيْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ ﴿۷﴾
إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ ﴿۸﴾
يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ ﴿۹﴾
فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ ﴿۱۰﴾
وَالسَّمَاء ذَاتِ الرَّجْعِ ﴿۱۱﴾
وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ ﴿۱۲﴾
إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ ﴿۱۳﴾
وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ ﴿۱۴﴾
إِنَّهُمْ يَكِيدُونَ كَيْدًا ﴿۱۵﴾
وَأَكِيدُ كَيْدًا ﴿۱۶﴾
فَمَهِّلِ الْكَافِرِينَ أَمْهِلْهُمْ رُوَيْدًا ﴿۱۷﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿۲﴾
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿۳﴾
وَالَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾
فَجَعَلَهُ غُثَاء أَحْوَى ﴿۵﴾
سَنُقْرِؤُكَ فَلَا تَنسَى ﴿۶﴾
إِلَّا مَا شَاء اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى ﴿۷﴾
وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَى ﴿۸﴾
فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ الذِّكْرَى ﴿۹﴾
سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَى ﴿۱۰﴾
وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿۱۱﴾
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَى ﴿۱۲﴾
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَى ﴿۱۳﴾
قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّى ﴿۱۴﴾
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿۱۵﴾
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ﴿۱۶﴾
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ﴿۱۷﴾
إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۸﴾
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴿۱۹﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ ﴿۱﴾
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿۲﴾
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿۳﴾
تَصْلَى نَارًا حَامِيَةً ﴿۴﴾
تُسْقَى مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ ﴿۵﴾
لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍ ﴿۶﴾
لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِن جُوعٍ ﴿۷﴾
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿۸﴾
لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ ﴿۹﴾
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ ﴿۱۰﴾
لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً ﴿۱۱﴾
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ ﴿۱۲﴾
فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾
وَأَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾
أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾
وَإِلَى السَّمَاء كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾
فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ ﴿۲۱﴾
لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿۲۲﴾
إِلَّا مَن تَوَلَّى وَكَفَرَ ﴿۲۳﴾
فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ ﴿۲۴﴾
إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ ﴿۲۵﴾
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ ﴿۲۶﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾
وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾
هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِّذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾
الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾
وَثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾
وَفِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾
الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
كَلَّا بَل لَّا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَّمًّا ﴿۱۹﴾
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾
وَجَاء رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾
فَيَوْمَئِذٍ لَّا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۱﴾
وَأَنتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ ﴿۲﴾
وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ ﴿۳﴾
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ ﴿۴﴾
أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌ ﴿۵﴾
يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًا لُّبَدًا ﴿۶﴾
أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُ أَحَدٌ ﴿۷﴾
أَلَمْ نَجْعَل لَّهُ عَيْنَيْنِ ﴿۸﴾
وَلِسَانًا وَشَفَتَيْنِ ﴿۹﴾
وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ ﴿۱۰﴾
فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ ﴿۱۱﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ ﴿۱۲﴾
فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿۱۳﴾
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ ﴿۱۴﴾
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿۱۵﴾
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ ﴿۱۶﴾
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ ﴿۱۷﴾
أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ ﴿۱۸﴾
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿۱۹﴾
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُّؤْصَدَةٌ ﴿۲۰﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا ﴿۱﴾
وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا ﴿۲﴾
وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا ﴿۳﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا ﴿۴﴾
وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا ﴿۵﴾
وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا ﴿۶﴾
وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ﴿۷﴾
فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا ﴿۸﴾
قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا ﴿۹﴾
وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا ﴿۱۰﴾
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا ﴿۱۱﴾
إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا ﴿۱۲﴾
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا ﴿۱۳﴾
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا ﴿۱۴﴾
وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا ﴿۱۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَى ﴿۱﴾
وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى ﴿۲﴾
وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنثَى ﴿۳﴾
إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى ﴿۴﴾
فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى ﴿۵﴾
وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى ﴿۶﴾
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى ﴿۷﴾
وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى ﴿۸﴾
وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى ﴿۹﴾
فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى ﴿۱۰﴾
وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى ﴿۱۱﴾
إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَى ﴿۱۲﴾
وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى ﴿۱۳﴾
فَأَنذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّى ﴿۱۴﴾
لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى ﴿۱۵﴾
الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۶﴾
وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى ﴿۱۷﴾
الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى ﴿۱۸﴾
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى ﴿۱۹﴾
إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى ﴿۲۰﴾
وَلَسَوْفَ يَرْضَى ﴿۲۱﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالضُّحَى ﴿۱﴾
وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَى ﴿۲﴾
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَى ﴿۳﴾
وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَّكَ مِنَ الْأُولَى ﴿۴﴾
وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى ﴿۵﴾
أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَى ﴿۶﴾
وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَى ﴿۷﴾
وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَى ﴿۸﴾
فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ ﴿۹﴾
وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ ﴿۱۰﴾
وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ ﴿۱۱﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ ﴿۱﴾
وَوَضَعْنَا عَنكَ وِزْرَكَ ﴿۲﴾
الَّذِي أَنقَضَ ظَهْرَكَ ﴿۳﴾
وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ ﴿۴﴾
فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾
إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾
فَإِذَا فَرَغْتَ فَانصَبْ ﴿۷﴾
وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿۱﴾
وَطُورِ سِينِينَ ﴿۲﴾
وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿۳﴾
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿۴﴾
ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿۵﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۶﴾
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿۷﴾
أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ﴿۱﴾
خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ ﴿۲﴾
اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ ﴿۳﴾
الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ ﴿۴﴾
عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿۵﴾
كَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَيَطْغَى ﴿۶﴾
أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى ﴿۷﴾
إِنَّ إِلَى رَبِّكَ الرُّجْعَى ﴿۸﴾
أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَى ﴿۹﴾
عَبْدًا إِذَا صَلَّى ﴿۱۰﴾
أَرَأَيْتَ إِن كَانَ عَلَى الْهُدَى ﴿۱۱﴾
أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى ﴿۱۲﴾
أَرَأَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿۱۳﴾
أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى ﴿۱۴﴾
كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ ﴿۱۵﴾
نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ ﴿۱۶﴾
فَلْيَدْعُ نَادِيَه ﴿۱۷﴾
سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ ﴿۱۸﴾
كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ﴿۱۹﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ ﴿۱﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ ﴿۲﴾
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِّنْ أَلْفِ شَهْرٍ ﴿۳﴾
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ ﴿۴﴾
سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ ﴿۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّى تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۱﴾
رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً ﴿۲﴾
فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ ﴿۳﴾
وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءتْهُمُ الْبَيِّنَةُ ﴿۴﴾
وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاء وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ وَذَلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ ﴿۵﴾
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ فِي نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أُوْلَئِكَ هُمْ شَرُّ الْبَرِيَّةِ ﴿۶﴾
إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ﴿۷﴾
جَزَاؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ ذَلِكَ لِمَنْ خَشِيَ رَبَّهُ ﴿۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿۱﴾
وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿۲﴾
وَقَالَ الْإِنسَانُ مَا لَهَا ﴿۳﴾
يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿۴﴾
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا ﴿۵﴾
يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ ﴿۶﴾
فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ ﴿۷﴾
وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ﴿۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾
فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿۲﴾
فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿۳﴾
فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾
فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾
إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿۶﴾
وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿۷﴾
وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿۸﴾
أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿۹﴾
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿۱۰﴾
إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿۱۱﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾
مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنفُوشِ ﴿۵﴾
فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿۶﴾
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَّاضِيَةٍ ﴿۷﴾
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿۸﴾
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿۹﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿۱۰﴾
نَارٌ حَامِيَةٌ ﴿۱۱﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ ﴿۱﴾
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ ﴿۲﴾
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۳﴾
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿۴﴾
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ ﴿۵﴾
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ ﴿۶﴾
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ ﴿۷﴾
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ ﴿۸﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَيْلٌ لِّكُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ ﴿۱﴾
الَّذِي جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ ﴿۲﴾
يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ ﴿۳﴾
كَلَّا لَيُنبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ ﴿۴﴾
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْحُطَمَةُ ﴿۵﴾
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ﴿۶﴾
الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ ﴿۷﴾
إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌ ﴿۸﴾
فِي عَمَدٍ مُّمَدَّدَةٍ ﴿۹﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَابِ الْفِيلِ ﴿۱﴾
أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِي تَضْلِيلٍ ﴿۲﴾
وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿۳﴾
تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّيلٍ ﴿۴﴾
فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍ مَّأْكُولٍ ﴿۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ ﴿۱﴾
إِيلَافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاء وَالصَّيْفِ ﴿۲﴾
فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هَذَا الْبَيْتِ ﴿۳﴾
الَّذِي أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍ وَآمَنَهُم مِّنْ خَوْفٍ ﴿۴﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ ﴿۱﴾
فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ ﴿۲﴾
وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۳﴾
فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿۴﴾
الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿۵﴾
الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ ﴿۶﴾
وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ ﴿۷﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ ﴿۱﴾
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ﴿۲﴾
إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ ﴿۱﴾
لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿۲﴾
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۳﴾
وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿۴﴾
وَلَا أَنتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ ﴿۵﴾
لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ ﴿۶﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ﴿۱﴾
وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْوَاجًا ﴿۲﴾
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَاسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ كَانَ تَوَّابًا ﴿۳﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ ﴿۱﴾
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا كَسَبَ ﴿۲﴾
سَيَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ ﴿۳﴾
وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ ﴿۴﴾
فِي جِيدِهَا حَبْلٌ مِّن مَّسَدٍ ﴿۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ﴿۱﴾
اللَّهُ الصَّمَدُ ﴿۲﴾
لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿۳﴾
وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ ﴿۴﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ﴿۱﴾
مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿۲﴾
وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿۳﴾
وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ﴿۴﴾
وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿۵﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿۱﴾
مَلِكِ النَّاسِ ﴿۲﴾
إِلَهِ النَّاسِ ﴿۳﴾
مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿۴﴾
الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ﴿۵﴾
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿۶﴾
سوره ۷۸: النبأ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
درباره چه چيز از يكديگر مى پرسند (۱)
از آن خبر بزرگ (۲)
كه درباره آن با هم اختلاف دارند (۳)
نه چنان است به زودى خواهند دانست (۴)
باز هم نه چنان است بزودى خواهند دانست (۵)
آيا زمين را گهواره اى نگردانيديم (۶)
و كوه ها را [چون] ميخهايى [نگذاشتيم] (۷)
و شما را جفت آفريديم (۸)
و خواب شما را [مايه] آسايش گردانيديم (۹)
و شب را [براى شما] پوششى قرار داديم (۱۰)
و روز را [براى] معاش [شما] نهاديم (۱۱)
و بر فراز شما هفت [آسمان] استوار بنا كرديم (۱۲)
و چراغى فروزان گذارديم (۱۳)
و از ابرهاى متراكم آبى ريزان فرود آورديم (۱۴)
تا بدان دانه و گياه برويانيم (۱۵)
و باغهاى در هم پيچيده و انبوه (۱۶)
قطعا وعدگاه [ما با شما] روز داورى است (۱۷)
روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد (۱۸)
و آسمان گشوده و درهايى [پديد] شود (۱۹)
و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند (۲۰)
[آرى] جهنم [از دير باز] كمينگاهى بوده (۲۱)
[كه] براى سركشان بازگشتگاهى است (۲۲)
روزگارى دراز در آن درنگ كنند (۲۳)
در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى (۲۴)
جز آب جوشان و چركابهاى (۲۵)
كيفرى مناسب [با جرم آنها] (۲۶)
آنان بودند كه به [روز] حساب اميد نداشتند (۲۷)
و آيات ما را سخت تكذيب مىكردند (۲۸)
و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده ايم (۲۹)
پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى افزاييم (۳۰)
مسلما پرهيزگاران را رستگارى است (۳۱)
باغچه ها و تاكستانها (۳۲)
و دخترانى همسال با سينه هاى برجسته (۳۳)
و پياله هاى لبالب (۳۴)
در آنجا نه بيهوده اى شنوند و نه [يكديگر را] تكذيب [كنند] (۳۵)
[اين است] پاداشى از پروردگار تو عطايى از روى حساب (۳۶)
پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است بخشايشگرى كه كس را ياراى خطاب با او نيست (۳۷)
روزى كه روح و فرشتگان به صف مى ايستند و [مردم] سخن نگويند مگر كسى كه [خداى] رحمان به او رخصت دهد و سخن راست گويد (۳۸)
آن [روز] روز حق است پس هر كه خواهد راه بازگشتى به سوى پروردگار خود بجويد (۳۹)
ما شما را از عذابى نزديك هشدار داديم روزى كه آدمى آنچه را با دست خويش پيش فرستاده است بنگرد و كافر گويد كاش من خاك بودم (۴۰)
سوره ۷۹: النازعات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به فرشتگانى كه [از كافران] به سختى جان ستانند (۱)
و به فرشتگانى كه جان [مؤمنان] را به آرامى گيرند (۲)
و به فرشتگانى كه [در درياى بى مانند] شناكنان شناورند (۳)
پس در پيشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت گيرنده اند (۴)
و كار [بندگان] را تدبير مى كنند (۵)
آن روز كه لرزنده بلرزد (۶)
و از پى آن لرزه اى [دگر] افتد (۷)
در آن روز دلهايى سخت هراسانند (۸)
ديدگان آنها فرو افتاده (۹)
گويند آيا [باز] ما به [مغاك] زمين برمى گرديم (۱۰)
آيا وقتى ما استخوانريزه هاى پوسيده شديم [زندگى را از سر مى گيريم] (۱۱)
[و با خود] گويند در اين صورت اين برگشتى زيان آور است (۱۲)
و[لى] در حقيقت آن [بازگشت بسته به] يك فرياد است [و بس] (۱۳)
و بناگاه آنان در زمين هموار خواهند بود (۱۴)
آيا سرگذشت موسى بر تو آمد (۱۵)
آنگاه كه پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (۱۶)
به سوى فرعون برو كه وى سر برداشته است (۱۷)
و بگو آيا سر آن دارى كه به پاكيزگى گرايى (۱۸)
و تو را به سوى پروردگارت راه نمايم تا پروا بدارى (۱۹)
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (۲۰)
و[لى فرعون] تكذيب نمود و عصيان كرد (۲۱)
سپس پشت كرد [و] به كوشش برخاست (۲۲)
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (۲۳)
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (۲۴)
و خدا [هم] او را به كيفر دنيا و آخرت گرفتار كرد (۲۵)
در حقيقت براى هر كس كه [از خدا] بترسد در اين [ماجرا] عبرتى است (۲۶)
آيا آفرينش شما دشوارتر است يا آسمانى كه [او] آن را برپا كرده است (۲۷)
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معين] درست كرد (۲۸)
و شبش را تيره و روزش را آشكار گردانيد (۲۹)
و پس از آن زمين را با غلتانيدن گسترد (۳۰)
آبش و چراگاهش را از آن بيرون آورد (۳۱)
و كوه ها را لنگر آن گردانيد (۳۲)
[تا وسيله] استفاده براى شما و دامهايتان باشد (۳۳)
پس آنگاه كه آن هنگامه بزرگ دررسد (۳۴)
[آن] روز است كه انسان آنچه را كه در پى آن كوشيده است به ياد آورد (۳۵)
و جهنم براى هر كه بيند آشكار گردد (۳۶)
اما هر كه طغيان كرد (۳۷)
و زندگى پست دنيا را برگزيد (۳۸)
پس جايگاه او همان آتش است (۳۹)
و اما كسى كه از ايستادن در برابر پروردگارش هراسيد و نفس خود را از هوس باز داشت (۴۰)
پس جايگاه او همان بهشت است (۴۱)
در باره رستاخيز از تو مى پرسند كه فرارسيدنش چه وقت است (۴۲)
تو را چه به گفتگو در آن (۴۳)
علم آن با پروردگار تو است (۴۴)
تو فقط كسى را كه از آن مى ترسد هشدار مىدهى (۴۵)
روزى كه آن را مى بينند گويى كه آنان جز شبى يا روزى درنگ نكرده اند (۴۶)
سوره ۸۰: عبس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
چهره در هم كشيد و روى گردانيد (۱)
كه آن مرد نابينا پيش او آمد (۲)
و تو چه دانى شايد او به پاكى گرايد (۳)
يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد (۴)
اما آن كس كه خود را بىنياز مى پندارد (۵)
تو بدو مى پردازى (۶)
با آنكه اگر پاك نگردد بر تو [مسؤوليتى] نيست (۷)
و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد (۸)
در حالى كه [از خدا] مى ترسيد (۹)
تو از او به ديگران مى پردازى (۱۰)
زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است (۱۱)
تا هر كه خواهد از آن پند گيرد (۱۲)
در صحيفه هايى ارجمند (۱۳)
والا و پاكشده (۱۴)
به دست فرشتگانى (۱۵)
ارجمند و نيكوكار (۱۶)
كشته باد انسان چه ناسپاس است (۱۷)
او را از چه چيز آفريده است (۱۸)
از نطفه اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد (۱۹)
سپس راه را بر او آسان گردانيد (۲۰)
آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد (۲۱)
سپس چون بخواهد او را برانگيزد (۲۲)
ولى نه هنوز آنچه را به او دستور داده به جاى نياورده است (۲۳)
پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد (۲۴)
كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم (۲۵)
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم (۲۶)
پس در آن دانه رويانيديم (۲۷)
و انگور و سبزى (۲۸)
و زيتون و درخت خرما (۲۹)
و باغهاى انبوه (۳۰)
و ميوه و چراگاه (۳۱)
[تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد (۳۲)
پس چون فرياد گوش خراش دررسد (۳۳)
روزى كه آدمى از برادرش (۳۴)
و از مادرش و پدرش (۳۵)
و از همسرش و پسرانش مى گريزد (۳۶)
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد (۳۷)
در آن روز چهره هايى درخشانند (۳۸)
خندان [و] شادانند (۳۹)
و در آن روز چهره هايى است كه بر آنها غبار نشسته (۴۰)
[و] آنها را تاريكى پوشانده است (۴۱)
آنان همان كافران بدكارند (۴۲)
سوره ۸۱: التكوير
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد (۱)
و آنگه كه ستارگان همی تيره شوند (۲)
و آنگاه كه كوه ها به رفتار آيند (۳)
وقتى شتران ماده وانهاده شوند (۴)
و آنگه كه وحوش را همى گرد آرند (۵)
درياها آنگه كه جوشان گردند (۶)
و آنگاه كه جانها به هم درپيوندند (۷)
پرسند چو زان دخترك زنده به گور (۸)
به كدامين گناه كشته شده است (۹)
و آنگاه كه نامه ها زهم بگشايند (۱۰)
و آنگاه كه آسمان زجا كنده شود (۱۱)
و آنگه كه جحيم را برافروزانند (۱۲)
و آنگه كه بهشت را فرا پيش آرند (۱۳)
هر نفس بداند چه فراهم ديده (۱۴)
نه نه سوگند به اختران گردان (۱۵)
[كز ديده] نهان شوند و از نو آيند (۱۶)
سوگند به شب چون پشت گرداند (۱۷)
سوگند به صبح چون دميدن گيرد (۱۸)
كه [قرآن] سخن فرشته بزرگوارى است (۱۹)
نيرومند [كه] پيش خداوند عرش بلندپايگاه است (۲۰)
در آنجا [هم] مطاع [و هم] امين است (۲۱)
و رفيق شما مجنون نيست (۲۲)
و قطعا آن [فرشته وحى] را در افق رخشان ديده (۲۳)
و او در امر غيب بخيل نيست (۲۴)
و [قرآن] نيست سخن ديو رجيم (۲۵)
پس به كجا مى رويد (۲۶)
اين [سخن] بجز پندى براى عالميان نيست (۲۷)
براى هر يك از شما كه خواهد به راه راست رود (۲۸)
و تا خدا پروردگار جهانها نخواهد [شما نيز] نخواهيد خواست (۲۹)
سوره ۸۲: الإنفطار
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)
و آنگاه كه اختران پراكنده شوند (۲)
و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند (۳)
و آنگاه كه گورها زير و زبر شوند (۴)
هر نفسى آنچه را پيش فرستاده و بازپس گذاشته بداند (۵)
اى انسان چه چيز تو را در باره پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (۶)
همان كس كه تو را آفريد و [اندام] تو را درست كرد و [آنگاه] تو را سامان بخشيد (۷)
و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب كرد (۸)
با اين همه شما منكر [روز] جزاييد (۹)
و قطعا بر شما نگهبانانى [گماشته شده]اند (۱۰)
[فرشتگان] بزرگوارى كه نويسندگان [اعمال شما] هستند (۱۱)
آنچه را مى كنيد مى دانند (۱۲)
قطعا نيكان به بهشت اندرند (۱۳)
و بىشك بدكاران در دوزخند (۱۴)
روز جزا در آنجا درآيند (۱۵)
و از آن [عذاب] دور نخواهند بود (۱۶)
و تو چه دانى كه چيست روز جزا (۱۷)
باز چه دانى كه چيست روز جزا (۱۸)
روزى كه كسى براى كسى هيچ اختيارى ندارد و در آن روز فرمان از آن خداست (۱۹)
سوره ۸۳: المطففين
به نام خداوند رحمتگر مهربان
واى بر كمفروشان (۱)
كه چون از مردم پيمانه ستانند تمام ستانند (۲)
و چون براى آنان پيمانه يا وزن كنند به ايشان كم دهند (۳)
مگر آنان گمان نمى دارند كه برانگيخته خواهند شد (۴)
[در] روزى بزرگ (۵)
روزى كه مردم در برابر پروردگار جهانيان به پاى ايستند (۶)
نه چنين است [كه مى پندارند] كه كارنامه بدكاران در سجين است (۷)
و تو چه دانى كه سجين چيست (۸)
كتابى است نوشته شده (۹)
واى بر تكذيبكنندگان در آن هنگام (۱۰)
آنان كه روز جزا را دروغ مى پندارند (۱۱)
و جز هر تجاوزپيشه گناهكارى آن را به دروغ نمى گيرد (۱۲)
[همان كه] چون آيات ما بر او خوانده شود گويد [اينها] افسانه هاى پيشينيان است (۱۳)
نه چنين است بلكه آنچه مرتكب مى شدند زنگار بر دلهايشان بسته است (۱۴)
زهى پندار كه آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند (۱۵)
آنگاه به يقين آنان به جهنم درآيند (۱۶)
سپس [به ايشان] گفته خواهد شد اين همان است كه آن را به دروغ مى گرفتيد (۱۷)
نه چنين است در حقيقت كتاب نيكان در عليون است (۱۸)
و تو چه دانى كه عليون چيست (۱۹)
كتابى است نوشته شده (۲۰)
مقربان آن را مشاهده خواهند كرد (۲۱)
براستى نيكوكاران در نعيم [الهى] خواهند بود (۲۲)
بر تختها [نشسته] مى نگرند (۲۳)
از چهره هايشان طراوت نعمت [بهشت] را درمى يابى (۲۴)
از باده اى مهر شده نوشانيده شوند (۲۵)
[باده اى كه] مهر آن مشك است و در اين [نعمتها] مشتاقان بايد بر يكديگر پيشى گيرند (۲۶)
و تركيبش از [چشمه] تسنيم است (۲۷)
چشمه اى كه مقربان [خدا] از آن نوشند (۲۸)
[آرى در دنيا] كسانى كه گناه مى كردند آنان را كه ايمان آورده بودند به ريشخند مى گرفتند (۲۹)
و چون بر ايشان مى گذشتند اشاره چشم و ابرو با هم رد و بدل مى كردند (۳۰)
و هنگامى كه نزد خانواده[هاى] خود بازمى گشتند به شوخ طبعى مى پرداختند (۳۱)
و چون مؤمنان را مى ديدند مى گفتند اينها [جماعتى] گمراهند (۳۲)
و حال آنكه آنان براى بازرسى [كار]شان فرستاده نشده بودند (۳۳)
و[لى] امروز مؤمنانند كه بر كافران خنده مى زنند (۳۴)
بر تختها[ى خود نشسته] نظاره مى كنند (۳۵)
[تا ببينند] آيا كافران به پاداش آنچه مى كردند رسيده اند (۳۶)
سوره ۸۴: الانشقاق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه آسمان زهم بشكافد (۱)
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد (۲)
و آنگاه كه زمين كشيده شود (۳)
و آنچه را كه در آن است بيرون افكند و تهى شود (۴)
و پروردگارش را فرمان برد و [چنين] سزد (۵)
اى انسان حقا كه تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى و او را ملاقات خواهى كرد (۶)
اما كسى كه كارنامهاش به دست راستش داده شود (۷)
بزودىاش حسابى بس آسان كنند (۸)
و شادمان به سوى كسانش باز گردد (۹)
و اما كسى كه كارنامه اش از پشت سرش به او داده شود (۱۰)
زودا كه هلاك [خويش] خواهد (۱۱)
و در آتش افروخته درآيد (۱۲)
او در [ميان] خانواده خود شادمان بود (۱۳)
او مى پنداشت كه هرگز برنخواهد گشت (۱۴)
آرى در حقيقت پروردگارش به او بينا بود (۱۵)
نه نه سوگند به شفق (۱۶)
سوگند به شب و آنچه [شب] فروپوشاند (۱۷)
سوگند به ماه چون [بدر] تمام شود (۱۸)
كه قطعا از حالى به حالى برخواهيد نشست (۱۹)
پس چرا آنان باور نمى دارند (۲۰)
و چون بر آنان قرآن تلاوت مى شود چهره بر خاك نمى سايند (۲۱)
[نه] بلكه آنان كه كفر ورزيده اند تكذيب مى كنند (۲۲)
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است (۲۳)
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده (۲۴)
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند كه آنان را پاداشى بى منت خواهد بود (۲۵)
سوره ۸۵: البروج
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان آكنده ز برج (۱)
و به روز موعود (۲)
و به گواه و مورد گواهى (۳)
مرگ بر آدمسوزان خندق (۴)
همان آتش مايه دار [و انبوه] (۵)
آنگاه كه آنان بالاى آن [خندق به تماشا] نشسته بودند (۶)
و خود بر آنچه بر [سر] مؤمنان مى آوردند گواه بودند (۷)
و بر آنان عيبى نگرفته بودند جز اينكه به خداى ارجمند ستوده ايمان آورده بودند (۸)
همان [خدايى] كه فرمانروايى آسمانها و زمين از آن اوست و خدا[ست كه] بر هر چيزى گواه است (۹)
كسانى كه مردان و زنان مؤمن را آزار كرده و بعد توبه نكرده اند ايشان راست عذاب جهنم و ايشان راست عذاب سوزان (۱۰)
كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده اند براى آنان باغهايى است كه از زير [درختان] آن جويها روان است اين است [همان] رستگارى بزرگ (۱۱)
آرى عقاب پروردگارت سخت سنگين است (۱۲)
هم اوست كه [آفرينش را] آغاز مى كند و بازمى گرداند (۱۳)
و اوست آن آمرزنده دوستدار [مؤمنان] (۱۴)
صاحب ارجمند عرش (۱۵)
هر چه را بخواهد انجام مى دهد (۱۶)
آيا حديث [آن] سپاهيان (۱۷)
فرعون و ثمود بر تو آمد (۱۸)
[نه] بلكه آنان كه كافر شده اند در تكذيب اند (۱۹)
با آنكه خدا از هر سو بر ايشان محيط است (۲۰)
آرى آن قرآنى ارجمند است (۲۱)
كه در لوحى محفوظ است (۲۲)
سوره ۸۶: الطارق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به آسمان و آن اختر شبگرد (۱)
و تو چه دانى كه اختر شبگرد چيست (۲)
آن اختر فروزان (۳)
هيچ كس نيست مگر اينكه نگاهبانى بر او [گماشته شده] است (۴)
پس انسان بايد بنگرد كه از چه آفريده شده است (۵)
از آب جهنده اى خلق شده (۶)
[كه] از صلب مرد و ميان استخوان هاى سينه زن بيرون مى آيد (۷)
در حقيقت او [= خدا] بر بازگردانيدن وى بخوبى تواناست (۸)
آن روز كه رازها [همه] فاش شود (۹)
پس او را نه نيرويى ماند و نه يارى (۱۰)
سوگند به آسمان بارش انگيز (۱۱)
سوگند به زمين شكافدار [آماده كشت] (۱۲)
[كه] در حقيقت قرآن گفتارى قاطع و روشنگر است (۱۳)
و آن شوخى نيست (۱۴)
آنان دست به نيرنگ مى زنند (۱۵)
و [من نيز] دست به نيرنگ مى زنم (۱۶)
پس كافران را مهلت ده و كمى آنان را به حال خود واگذار (۱۷)
سوره ۸۷: الأعلى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
نام پروردگار والاى خود را به پاكى بستاى (۱)
همان كه آفريد و هماهنگى بخشيد (۲)
و آنكه اندازه گيرى كرد و راه نمود (۳)
و آنكه چمنزار را برآورد (۴)
و پس [از چندى] آن را خاشاكى تيره گون گردانيد (۵)
ما بزودى [آيات خود را به وسيله سروش غيبى] بر تو خواهيم خواند تا فراموش نكنى (۶)
جز آنچه خدا خواهد كه او آشكار و آنچه را كه نهان است مى داند (۷)
و براى تو آسانترين [راه] را فراهم مى گردانيم (۸)
پس پند ده اگر پند سود بخشد (۹)
آن كس كه ترسد بزودى عبرت گيرد (۱۰)
و نگون بخت خود را از آن دور مى دارد (۱۱)
همان كس كه در آتشى بزرگ در آيد (۱۲)
آنگاه نه در آن مى ميرد و نه زندگانى مى يابد (۱۳)
رستگار آن كس كه خود را پاك گردانيد (۱۴)
و نام پروردگارش را ياد كرد و نماز گزارد (۱۵)
ليكن [شما] زندگى دنيا را بر مى گزينيد (۱۶)
با آنكه [جهان] آخرت نيكوتر و پايدارتر است (۱۷)
قطعا در صحيفه هاى گذشته اين [معنى] هست (۱۸)
صحيفه هاى ابراهيم و موسى (۱۹)
سوره ۸۸: الغاشية
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آيا خبر غاشيه به تو رسيده است (۱)
در آن روز چهره هايى زبونند (۲)
كه تلاش كرده رنج [بيهوده] برده اند (۳)
[ناچار] در آتشى سوزان درآيند (۴)
از چشمه اى داغ نوشانيده شوند (۵)
خوراكى جز خار خشك ندارند (۶)
[كه] نه فربه كند و نه گرسنگى را باز دارد (۷)
در آن روز چهره هايى شادابند (۸)
از كوشش خود خشنودند (۹)
در بهشت بريناند (۱۰)
سخن بيهوده اى در آنجا نشنوند (۱۱)
در آن چشمه اى روان باشد (۱۲)
تختهايى بلند در آنجاست (۱۳)
و قدحهايى نهاده شده (۱۴)
و بالشهايى پهلوى هم [چيده] (۱۵)
و فرش هايى [زربفت] گسترده (۱۶)
آيا به شتر نمى نگرند كه چگونه آفريده شده (۱۷)
و به آسمان كه چگونه برافراشته شده (۱۸)
و به كوه ها كه چگونه برپا داشته شده (۱۹)
و به زمين كه چگونه گسترده شده است (۲۰)
پس تذكر ده كه تو تنها تذكردهنده اى (۲۱)
بر آنان تسلطى ندارى (۲۲)
مگر كسى كه روى بگرداند و كفر ورزد (۲۳)
كه خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب كند (۲۴)
در حقيقت بازگشت آنان به سوى ماست (۲۵)
آنگاه حساب [خواستن از] آنان به عهده ماست (۲۶)
سوره ۸۹: الفجر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به سپيده دم (۱)
و به شبهاى دهگانه (۲)
و به جفت و تاق (۳)
و به شب وقتى سپرى شود (۴)
آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است (۵)
مگر ندانسته اى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶)
با عمارات ستوندار ارم (۷)
كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸)
و با ثمود همانان كه در دره تخته سنگها را مى بريدند (۹)
و با فرعون صاحب خرگاه ها [و بناهاى بلند] (۱۰)
همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱)
و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲)
[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳)
زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴)
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى آزمايد و عزيزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى دهد مى گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵)
و اما چون وى را مى آزمايد و روزى اش را بر او تنگ مى گرداند مى گويد پروردگارم مرا خوار كرده است (۱۶)
ولى نه بلكه يتيم را نمى نوازيد (۱۷)
و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى انگيزيد (۱۸)
و ميراث [ضعيفان] را چپاول گرانه مى خوريد (۱۹)
و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار (۲۰)
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود (۲۱)
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند (۲۲)
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (۲۳)
گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم (۲۴)
پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند (۲۵)
و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد (۲۶)
اى نفس مطمئنه (۲۷)
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸)
و در ميان بندگان من درآى (۲۹)
و در بهشت من داخل شو (۳۰)
سوره ۹۰: البلد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به اين شهر (۱)
و حال آنكه تو در اين شهر جاى دارى (۲)
سوگند به پدرى [چنان] و آن كسى را كه به وجود آورد (۳)
براستى كه انسان را در رنج آفريده ايم (۴)
آيا پندارد كه هيچ كس هرگز بر او دست نتواند يافت (۵)
گويد مال فراوانى تباه كردم (۶)
آيا پندارد كه هيچ كس او را نديده است (۷)
آيا دو چشمش نداده ايم (۸)
و زبانى و دو لب (۹)
و هر دو راه [خير و شر] را بدو نموديم (۱۰)
و[لى] نخواست از گردنه [عاقبتنگرى] بالا رود (۱۱)
و تو چه دانى كه آن گردنه [سخت] چيست (۱۲)
بنده اى را آزادكردن (۱۳)
يا در روز گرسنگى طعام دادن (۱۴)
به يتيمى خويشاوند (۱۵)
يا بينوايى خاكنشين (۱۶)
علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده اند (۱۷)
اينانند خجستگان (۱۸)
و كسانى كه به انكار نشانه هاى ما پرداخته اند آنانند ناخجستگان شوم (۱۹)
بر آنان آتشى سرپوشيده احاطه دارد (۲۰)
سوره ۹۱: الشمس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به خورشيد و تابندگى اش (۱)
سوگند به ماه چون پى [خورشيد] رود (۲)
سوگند به روز چون [زمين را] روشن گرداند (۳)
سوگند به شب چو پرده بر آن پوشد (۴)
سوگند به آسمان و آن كس كه آن را برافراشت (۵)
سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد (۶)
سوگند به نفس و آن كس كه آن را درست كرد (۷)
سپس پليدكارى و پرهيزگارىاش را به آن الهام كرد (۸)
كه هر كس آن را پاك گردانيد قطعا رستگار شد (۹)
و هر كه آلوده اش ساخت قطعا درباخت (۱۰)
[قوم] ثمود به سبب طغيان خود به تكذيب پرداختند (۱۱)
آنگاه كه شقى ترينشان بر[پا] خاست (۱۲)
پس فرستاده خدا به آنان گفت زنهار ماده شتر خدا و [نوبت] آبخوردنش را [حرمت نهيد] (۱۳)
و[لى] دروغزنش خواندند و آن [ماده شتر] را پى كردند و پروردگارشان به [سزاى] گناهشان بر سرشان عذاب آورد و آنان را با خاك يكسان كرد (۱۴)
و از پيامد كار خويش بيمى به خود راه نداد (۱۵)
سوره ۹۲: الليل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به شب چون پرده افكند (۱)
سوگند به روز چون جلوه گرى آغازد (۲)
و [سوگند به] آنكه نر و ماده را آفريد (۳)
كه همانا تلاش شما پراكنده است (۴)
اما آنكه [حق خدا را] داد و پروا داشت (۵)
و [پاداش] نيكوتر را تصديق كرد (۶)
بزودى راه آسانى پيش پاى او خواهيم گذاشت (۷)
و اما آنكه بخل ورزيد و خود را بى نياز ديد (۸)
و [پاداش] نيكوتر را به دروغ گرفت (۹)
بزودى راه دشوارى به او خواهيم نمود (۱۰)
و چون هلاك شد [ديگر] مال او به كارش نمى آيد (۱۱)
همانا هدايت بر ماست (۱۲)
و در حقيقت دنيا و آخرت از آن ماست (۱۳)
پس شما را به آتشى كه زبانه مى كشد هشدار دادم (۱۴)
جز نگون بخت تر[ين مردم] در آن درنيايد (۱۵)
همان كه تكذيب كرد و رخ برتافت (۱۶)
و پاكرفتارتر[ين مردم] از آن دور داشته خواهد شد (۱۷)
همان كه مال خود را مى دهد [براى آنكه] پاك شود (۱۸)
و هيچ كس را به قصد پاداش يافتن نعمت نمى بخشد (۱۹)
جز خواستن رضاى پروردگارش كه بسى برتر است [منظورى ندارد] (۲۰)
و قطعا بزودى خشنود خواهد شد (۲۱)
سوره ۹۳: الضحى
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به روشنايى روز (۱)
سوگند به شب چون آرام گيرد (۲)
[كه] پروردگارت تو را وانگذاشته و دشمن نداشته است (۳)
و قطعا آخرت براى تو از دنيا نيكوتر خواهد بود (۴)
و بزودى پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردى (۵)
مگر نه تو را يتيم يافت پس پناه داد (۶)
و تو را سرگشته يافت پس هدايت كرد (۷)
و تو را تنگدست يافت و بى نياز گردانيد (۸)
و اما [تو نيز به پاس نعمت ما] يتيم را ميازار (۹)
و گدا را مران (۱۰)
و از نعمت پروردگار خويش [با مردم] سخن گوى (۱۱)
سوره ۹۴: الشرح
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آيا براى تو سينه ات را نگشاده ايم (۱)
و بار گرانت را از [دوش] تو برنداشتيم (۲)
[بارى] كه [گويى] پشت تو را شكست (۳)
و نامت را براى تو بلند گردانيديم (۴)
پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است (۵)
آرى با دشوارى آسانى است (۶)
پس چون فراغت يافتى به طاعت دركوش (۷)
و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور (۸)
سوره ۹۵: التين
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به انجير و زيتون (۱)
و طور سينا (۲)
و اين شهر امن [و امان] (۳)
[كه] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم (۴)
سپس او را به پستترين [مراتب] پستى بازگردانيديم (۵)
مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند كه پاداشى بى منت خواهند داشت (۶)
پس چه چيز تو را بعد [از اين] به تكذيب جزا وامى دارد (۷)
آيا خدا نيكوترين داوران نيست (۸)
سوره ۹۶: العلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بخوان به نام پروردگارت كه آفريد (۱)
انسان را از علق آفريد (۲)
بخوان و پروردگار تو كريم ترين [كريمان] است (۳)
همان كس كه به وسيله قلم آموخت (۴)
آنچه را كه انسان نمى دانست [بتدريج به او] آموخت (۵)
حقا كه انسان سركشى مى كند (۶)
همين كه خود را بى نياز پندارد (۷)
در حقيقت بازگشت به سوى پروردگار توست (۸)
آيا ديدى آن كس را كه باز مى داشت (۹)
بنده اى را آنگاه كه نماز مى گزارد (۱۰)
چه پندارى اگر او بر هدايت باشد (۱۱)
يا به پرهيزگارى وادارد [براى او بهتر نيست] (۱۲)
[و باز] آيا چه پندارى [كه] اگر او به تكذيب پردازد و روى برگرداند [چه كيفرى در پيش دارد] (۱۳)
مگر ندانسته كه خدا مى بيند (۱۴)
زنهار اگر باز نايستد موى پيشانى [او] را سخت بگيريم (۱۵)
[همان] موى پيشانى دروغزن گناه پيشه را (۱۶)
[بگو] تا گروه خود را بخواند (۱۷)
بزودى آتشبانان را فرا خوانيم (۱۸)
زنهار فرمانش مبر و سجده كن و خود را [به خدا] نزديك گردان (۱۹)
سوره ۹۷: القدر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ما [قرآن را] در شب قدر نازل كرديم (۱)
و از شب قدر چه آگاهت كرد (۲)
شب قدر از هزار ماه ارجمندتر است (۳)
در آن [شب] فرشتگان با روح به فرمان پروردگارشان براى هر كارى [كه مقرر شده است] فرود آيند (۴)
[آن شب] تا دم صبح صلح و سلام است (۵)
سوره ۹۸: البينة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
كافران اهل كتاب و مشركان دست بردار نبودند تا دليلى آشكار بر ايشان آيد (۱)
فرستاده اى از جانب خدا كه [بر آنان] صحيفه هايى پاك را تلاوت كند (۲)
كه در آنها نوشته هاى استوار است (۳)
و اهل كتاب دستخوش پراكندگى نشدند مگر پس از آنكه برهان آشكار براى آنان آمد (۴)
و فرمان نيافته بودند جز اينكه خدا را بپرستند و در حالى كه به توحيد گراييده اند دين [خود] را براى او خالص گردانند و نماز برپا دارند و زكات بدهند و دين [ثابت و] پايدار همين است (۵)
كسانى از اهل كتاب كه كفر ورزيده اند و [نيز] مشركان در آتش دوزخند [و] در آن همواره مى مانند اينانند كه بدترين آفريدگانند (۶)
در حقيقت كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند آنانند كه بهترين آفريدگانند (۷)
پاداش آنان نزد پروردگارشان باغهاى هميشگى است كه از زير [درختان] آن نهرها روان است جاودانه در آن همى مانند خدا از آنان خشنود است و [آنان نيز] از او خشنود اين [پاداش] براى كسى است كه از پروردگارش بترسد (۸)
سوره ۹۹: الزلزلة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آنگاه كه زمين به لرزش [شديد] خود لرزانيده شود (۱)
و زمين بارهاى سنگين خود را برون افكند (۲)
و انسان گويد [زمين] را چه شده است (۳)
آن روز است كه [زمين] خبرهاى خود را باز گويد (۴)
[همان گونه] كه پروردگارت بدان وحى كرده است (۵)
آن روز مردم [به حال] پراكنده برآيند تا [نتيجه] كارهايشان به آنان نشان داده شود (۶)
پس هر كه هموزن ذره اى نيكى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد (۷)
و هر كه هموزن ذره اى بدى كند [نتيجه] آن را خواهد ديد (۸)
سوره ۱۰۰: العاديات
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى جهانند (۱)
و برق [از سنگ] همى جهانند (۲)
و صبحگاهان هجوم آرند (۳)
و با آن [يورش] گردى برانگيزند (۴)
و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند (۵)
كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است (۶)
و او خود بر اين [امر] نيك گواه است (۷)
و راستى او سخت شيفته مال است (۸)
مگر نمى داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد (۹)
و آنچه در سينه هاست فاش شود (۱۰)
در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است (۱۱)
سوره ۱۰۱: القارعة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
كوبنده (۱)
چيست كوبنده (۲)
و تو چه دانى كه كوبنده چيست (۳)
روزى كه مردم چون پروانه[هاى] پراكنده گردند (۴)
و كوه ها مانند پشم زده شده رنگين شود (۵)
اما هر كه سنجيده هايش سنگين برآيد (۶)
پس وى در زندگى خوشى خواهد بود (۷)
و اما هر كه سنجيده هايش سبك بر آيد (۸)
پس جايش هاويه باشد (۹)
و تو چه دانى كه آن چيست (۱۰)
آتشى است سوزنده (۱۱)
سوره ۱۰۲: التكاثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
تفاخر به بيشترداشتن شما را غافل داشت (۱)
تا كارتان [و پايتان] به گورستان رسيد (۲)
نه چنين است زودا كه بدانيد (۳)
باز هم نه چنين است زودا كه بدانيد (۴)
هرگز چنين نيست اگر علم اليقين داشتيد (۵)
به يقين دوزخ را مى بينيد (۶)
سپس آن را قطعا به عين اليقين درمى يابيد (۷)
سپس در همان روز است كه از نعمت [روى زمين] پرسيده خواهيد شد (۸)
سوره ۱۰۳: العصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل] (۱)
كه واقعا انسان دستخوش زيان است (۲)
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده و همديگر را به حق سفارش و به شكيبايى توصيه كرده اند (۳)
سوره ۱۰۴: الهمزة
به نام خداوند رحمتگر مهربان
واى بر هر بدگوى عيب جويى (۱)
كه مالى گرد آورد و برشمردش (۲)
پندارد كه مالش او را جاويد كرده (۳)
ولى نه قطعا در آتش خردكننده فرو افكنده خواهد شد (۴)
و تو چه دانى كه آن آتش خردكننده چيست (۵)
آتش افروخته خدا[يى] است (۶)
[آتشى] كه به دلها مى رسد (۷)
و [آتشى كه] در ستونهايى دراز آنان را در ميان فرامى گيرد (۸)
در ستونهاي كشيده و طولاني! (۹)
سوره ۱۰۵: الفيل
به نام خداوند رحمتگر مهربان
مگر نديدى پروردگارت با پيلداران چه كرد (۱)
آيا نيرنگشان را بر باد نداد (۲)
و بر سر آنها دسته دسته پرندگانى ا بابيل فرستاد (۳)
[كه] بر آنان سنگهايى از گل [سخت] مى افكندند (۴)
و [سرانجام خدا] آنان را مانند كاه جويده شده گردانيد (۵)
سوره ۱۰۶: قريش
به نام خداوند رحمتگر مهربان
براى الفتدادن قريش (۱)
الفتشان هنگام كوچ زمستان و تابستان [خدا پيلداران را نابود كرد] (۲)
پس بايد خداوند اين خانه را بپرستند (۳)
همان [خدايى] كه در گرسنگى غذايشان داد و از بيم [دشمن] آسوده خاطرشان كرد (۴)
سوره ۱۰۷: الماعون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
آيا كسى را كه [روز] جزا را دروغ مى خواند ديدى (۱)
اين همان كس است كه يتيم را بسختى مى راند (۲)
و به خوراكدادن بينوا ترغيب نمى كند (۳)
پس واى بر نمازگزارانى (۴)
كه از نمازشان غافلند (۵)
آنان كه ريا مى كنند (۶)
و از [دادن] زكات [و وسايل و مايحتاج خانه] خوددارى مى ورزند (۷)
سوره ۱۰۸: الكوثر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
ما تو را [چشمه] كوثر داديم (۱)
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى كن (۲)
دشمنت خود بى تبار خواهد بود (۳)
سوره ۱۰۹: الكافرون
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو اى كافران (۱)
آنچه مى پرستيد نمى پرستم (۲)
و آنچه مى پرستم شما نمى پرستيد (۳)
و نه آنچه پرستيديد من مى پرستم (۴)
و نه آنچه مى پرستم شما مى پرستيد (۵)
دين شما براى خودتان و دين من براى خودم (۶)
سوره ۱۱۰: النصر
به نام خداوند رحمتگر مهربان
چون يارى خدا و پيروزى فرا رسد (۱)
و ببينى كه مردم دسته دسته در دين خدا درآيند (۲)
پس به ستايش پروردگارت نيايشگر باش و از او آمرزش خواه كه وى همواره توبه پذير است (۳)
سوره ۱۱۱: المسد
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بريده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد (۱)
دارايى او و آنچه اندوخت سودش نكرد (۲)
بزودى در آتشى پرزبانه درآيد (۳)
و زنش آن هيمه كش [آتش فروز] (۴)
بر گردنش طنابى از ليف خرماست (۵)
سوره ۱۱۲: الإخلاص
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو اوست خداى يگانه (۱)
خداى صمد [ثابت متعالى] (۲)
[كسى را] نزاده و زاده نشده است (۳)
و هيچ كس او را همتا نيست (۴)
سوره ۱۱۳: الفلق
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو پناه مى برم به پروردگار سپيده دم (۱)
از شر آنچه آفريده (۲)
و از شر تاريكى چون فراگيرد (۳)
و از شر دمندگان افسون در گرهها (۴)
و از شر [هر] حسود آنگاه كه حسد ورزد (۵)
سوره ۱۱۴: الناس
به نام خداوند رحمتگر مهربان
بگو پناه مى برم به پروردگار مردم (۱)
پادشاه مردم (۲)
معبود مردم (۳)
از شر وسوسه گر نهانى (۴)
آن كس كه در سينه هاى مردم وسوسه مى كند (۵)
چه از جن و [چه از] انس (۶)
