به میهمانی خدا که می روی سفره رنگین، میوه های رنگارنگ و غذاهای آنچنانی مد نظر نیست چرا که وقتی خدا میزبان باشد، فقط باید دنبال صفا و صمیمیت بود. دل‌های مردمان دریاست و حس زیبای با هم بودن در این سفره های ساده موج می زند و افطاری با رنگ و بوی سادگی، روزی بندگانی می شود که در مساجد حضور می یابند تا نماز خود را به جماعت به جا آورند.
تاریخ انتشار : شنبه ۱۲ تير ۱۳۹۵ ساعت ۰۷:۴۹
به گزارش زاهدانه به نقل از روزنامه سیستان وبلوچستان، افطاری دادن در ماه رمضان بسیار سفارش شده است و چه بسیار کسانی که می کوشند در این ایام روزه داری را افطار دهند و ثوابی نصیب خود کنند. در این میان بهترین سفره افطار، سفره‌ای است که از تشریفات، اسراف و چشم و هم‌چشمی دور باشد و به نیت اجرای دستورات دینی برای روزه داران پهن شود. سادگی مفهومی است که در زندگی مدرن امروزی گم شده است اما هنوز هستند کسانی که دلشان به همین سادگی های زیبا و معنوی گرم می‌شود و چشم به راه رمضان های خدا می‌شوند تا باز هم سفره ای از جنس برکت و ملکوت برای روزه داران خسته پهن کنند. سفره هایی که رنگ و بوی آسمانی دارند، سفره هایی که در آن ها از رنگ و لعاب تجملات خبری نیست و میزبانان هم بدون منت و با احترام از روزه داران پذیرایی می‌کنند.
سفره هایی ساده اما پررونق
درست مانند حاج حسین که سال‌های سال است یکی از بانیان سفره های افطاری در مسجد محله خویش است؛ او درباره حال و هوای خودش از افطاری دادن به مردم می‌گوید: این موضوع به دوران کودکی ام برمی گردد که پدربزرگم معتمد محله بود و در ماه مبارک رمضان هر شب افطاری می‌داد.وی ادامه می‌دهد: مرحوم پدربزرگم آن قدر اهل دل بود که خدا به وسعت دل مهربان و خیرخواهش به او ثروت داده بود تا در کنار کارهای خیر همیشگی اش سفره افطار ساده ای هم در هر شب ماه مبارک رمضان پهن کند.وی اظهار می‌کند: پدربزرگم ساده زندگی می‌کرد و سفره های افطارش نیز ساده بود و همیشه می گفت ساده باشد اما زیاد باشد تا بتوان تعداد بیشتری را اطعام کرد. من نیز همیشه به تبعیت از پدر بزرگم این کار را می‌کنم و سال‌هاست که روزه داران خسته را به همراه دیگر بانیان و خیران محله به سفره های ساده رمضان دعوت می‌کنم. سفره هایمان ساده، اما پر رونق است.کربلایی محمد که از میهمانان این سفره است درباره برگزاری هر ساله این سفره ها می گوید: در ساده زیستی باید سیره اولیای خدا را الگوی خود کنیم چرا که ساده زیستی، سنت رسول خدا (ص) و ائمه هدی(ع) است و اگر ما در این ماه از آنان پیروی کنیم، بی‌تردید در دیگر ماه های سال نیز درگیر تجملات نخواهیم بود. وی ادامه می دهد: هر سال ماه رمضان نوه هایم را با خود به مسجد می آورم تا با نشستن بر سر این سفره های ساده اما خدایی، رزق یکسالشان را تضمین کنند. ضمن این که از نوه هایم می خواهم در امور مربوط به برپایی سفره کمک کنند تا روحیه همکاری و همدلی در آن ها بالا رود. وی در حالی که دستانش را به نشانه دعا بالا می برد، ادامه می دهد: رمضان ماه مهمانی خداست، درست است که سفرۀ خدا هر روزِ سال برای بندگانش پهن است، ولی این روزها، پذیرایی ها ویژه است. من هم از خدا می خواهم از خوان گسترده اش چشم و دلی سیر عطا کند و گرنه شکم سیر را هر روز قبل از رمضان هم مرحمت کرده است.
تمرین سادگی در ماه مبارک رمضان
«امیرحسین» یکی از پسرهای جوان حاضر در این ضیافت است که داوطلبانه از میهمانان خدا پذیرایی می کند. او نیز درباره این میهمانی ساده الهی می گوید: این روزها خیلی ها درگیر تجملات شده اند، غرق در کالاهای بی‌مصرف که حتی برخی نحوه استفاده از آن را هم نمی دانند در حالی که آرامش در ساده زیستی است. به نظرم ماه رمضان فرصتی است که حداقل یکبار در سال می توانیم ساده خوردن، ساده پوشیدن و در نهایت ساده زندگی کردن را تمرین کنیم و وقتی به آرامش حاصل از آن پی بردیم آن را الگوی زندگی خود در طول سال قرار دهیم.وی می گوید: جوانانی که مثل من در آستانه تشکیل زندگی هستند، مطمئناً در این شرایط قدر ساده زیستی را می دانند و متوجه هستند که ساده گرفتن، زندگی را آسان می کند. بهتر که همین سفره های ساده با ظروف و غذاهای ساده الگویی باشد برای کل زندگی ما.پس نباید فراموش کنیم که دلخوشی های ساده افطار در محل کار، مغازه و خیابان، در مساجد و منازل، پادگان ها و... بهانه های قشنگی است برای در کنار هم بودن در ماه خدا.
دور از خانواده و برای مردم
در این استان با توجه به اقتضائات آن، تعداد زیادی از جوانان از اقصی نقاط کشور به این استان آمده اند و رمضان و قدرشان را در پادگان ها، پاسگاه ها و هنگ های مرزی می گذرانند. آن ها هم قدرشان قدری با مردم عادی تفاوت دارد. در لباس مقدس سربازی، خدمت را سرلوحه کار خود قرار داده اند. شب و روز خود را وقف مردم کرده و راضی اند از این که توفیقی نصیبشان شده است تا به گونه ای دیگر شب زنده داری کنند. برای عرض خداقوت و خسته نباشید به این سربازان دلاور هم سری به ستاد فرماندهی انتظامی زاهدان می زنیم و افطار را در کنار آن ها سپری می کنیم. افطاری ساده، اما با صفا. در این سفره خبری از غذاهای رنگ و لعاب دار نیست و هر چه هست سادگی است. نان و پنیر و قدری خرما در کنار چای شیرین، در جوار فرمانده انتظامی و معاونان در نمازخانه ستاد. جایگاه نشستن فرمانده و سرباز هم تفاوتی ندارد. قرائت قرآن و نماز جماعت و سپس نشستن بر سفره ای ساده برنامه این سربازان است.«محمد» که با صدایی رسا و بلند خود را بچه محله امام رضا(ع) معرفی می کند قبل از اذان مغرب و عشا به خبرنگار ما می گوید: ابتدای رمضان دلم گرفته بود که ای کاش من مثل سال های گذشته در جمع خانه و خانواده ام بودم اما پس از گذشت چند روز و بودن در کنار دیگر سربازان، محیطی دوستانه و صمیمی برایم ایجاد شد که رنج دوری از خانواده برایم آسان شد. وی افزود: درست است که مثل گذشته نمی توانم به مساجد بروم اما همین که در این شب ها به مردم خدمت می کنم خود بهترین عبادت و ثواب است که امیدوارم مورد قبول خداوند قرار گیرد. «سعید» دیگر سربازی بود که به خبرنگار ما گفت: به عنوان یک فرد عادی رفتن به مسجد و هیئت برای خود حال و هوایی دارد اما در این لباس مقدس کار کردن برای حفظ امنیت عزاداران امام علی(ع) صفایی دیگر دارد که هیچ وقت تکرار نخواهد شد و این شب ها برای من خاطره ای به یاد ماندنی خواهد بود. او ادامه داد: حضور در جلسه قرآن و تلاوت آیات نور در کنار فرماندهان انتظامی و دیگر دوستان سربازم را بالاترین ثواب می دانم و به این خدمت افتخار می کنم. امیدوارم بتوانم سرباز خوبی برای نظام و انقلاب باشم. اصلا دغدغه ای ندارم که چرا نمی توانم در مسجد باشم و دعا بخوانم چرا که من از خیابانی که حفاظت آن را بر عهده گرفته ام صدای دلنشین دعا را گوش می کنم و از این راز و نیاز به شیوه ای دیگر راضی هستم.
