به گزارش
زاهدانه، ماه مبارک رمضان در این خطه از کشور كه بر اساس تاریخ قدمتش به حدود 10 هزار سال می‌رسد، آیین‌ها، آداب‌ها و رسوم فراوانی دارد.
بر اساس كتاب تاریخ سیستان آیین‌های رمضان در این منطقه، تاریخی غنی دارد و مردم این منطقه در صدر اسلام به دلیل برخورداری از رصد‌خانه با رصد ستاره‌ها به راحتی از حلول ماه مبارک رمضان با خبر می‌شدند و یک ماه را روزه داری می‌كردند. ماه مهمانی خدا كه می‌رسد سیستانی‌ها از چند روز قبل به استقبال آن می‌روند به طوری كه در سراسر این خطه، مردم را در غبار‌روبی از مساجد، نذور و حضور بر سر خاک اموات می‌بینیم.
آیین سحرخوانی و رمضان خوانی بیش ازیک هزار و ۴۰۰سال پیش یعنی از اوایل اسلام، نزد ساکنان سیستان مرسوم بوده است.
در آیین سحرخوانی، ریش سفیدان و معتمدان روستاهای سیستان پیش از آغاز سحر از خواب بیدار شده و با رفتن به پشت بام منازل خود با خواندن اشعار محلی و مذهبی مردم روستا را از فرا رسیدن وقت سحر با خبر می‌کنند.
ترانه‌های عامیانه سیستانی بخش مهمی از گنجینه فرهنگی این دیار است که همانند آینه‌ای پاک، از زندگی بی‌غل و غش مادی و معنوی مردم سیستان حکایت می‌کند.
ماه رمضان در سیستان ماه روزَه (ma roza) گفته می‌شود .رمضونیکه (remazonika) در هنگامان افطار، یکی از سنت های دیرینه در سیستان است که کودکان به درب خانه‌ها رفته و طلب طعام و خوراکی می‌کنند.
در این آیین که شب هنگام اجرا می‌شود، جمع زیادی از نوجوانان و جوانان هر محله در مقابل منزل سایر مردم جمع می شوند و اشعار محلی را با صدای رسا قرائت می‌کنند.
شرکت‌کنندگان در این آیین پس از اجرای برنامه رمضان خوانی منتظر دریافت انعام از سوی صاحب خانه می‌مانند.
در زمان‌های گذشته تعدادی از جوانان برای كمک به نیازمندان این سنت حسنه را اجرا و در‌آمد حاصل از آن را بین مستمندان تقسیم می‌كردند. برپایی نشست‌های مذهبی، دعا و مراسم ذكر مصیبت اهل بیت (ع) و دوره‌های قرآن از دیگر مراسم مرسوم در بین مردمان منطقه به‌ویژه بانوان سیستانی است.
مردم این خطه از کشور، در موقع افطار پس از شنیدن اذان مغرب دست از کار کشیده و ابتدا با افطاری مختصر مانند خرما و نان تافتون محلی روزه خود را در فضایی صمیمی می‌گشایند.
حضور دسته‌جمعی نمازگزاران در ماه مبارک رمضان در مساجد و برگزاری نمازهای یومیه به صورت جماعت جلوه دیگری به این مکانها در مناطق شهری و روستایی سیستان بخشیده است.
نمازگزاران پس از اقامه نماز به تشریح احکام و معارف اسلامی که توسط روحانی بومی یا اعزامی ارایه می‌شود، گوش فرا می‌دهند.
در ایام ماه مبارک رمضان غذاهای آب دار منطقه از جمله آبگوشت محلی و كشک زرد سیستانی در موقع افطار به اوج خود می‌رسد. هر چند که نباید از حلیم محلی(غلور) نیز غافل شد چرا‌كه بیشتر خانواده‌ها در این مدت روی به این غذا می‌آورند.
در قدیم زمانی كه ماه رمضان در ایام گرم سال قرار می‌گرفت مردم از غذاهای سرد همچون آب دوغ خیار و كشک استفاده می‌كردند تا در طول روز دچار گرمازدگی نشوند. آنها حتی برای این‌كه در طول روز دچار افت قند نشوند از آلوی خشک، برگ زرد‌آلو و دواهای محلی مربائی را درست می‌كردند كه در طول روز به هیچ عنوان احساس ضعف نمی‌كردند.
در پایان ماه رمضان مردم این مرزو بوم به بلندی های اطراف می‌روند و بی‌صبرانه رویت هلال ماه شوال را جستجو می‌کنند .در روز عید فطر نیزمردم علاوه بر شرکت در نماز در عیدگاه‌ها و پرداخت فطریه، به دید و بازدید یکدیگر می‌روند.
