به گزارش
زاهدانه، یکی از نگرانی های همیشگی والدین در اغلب خانواده ها بددهنی کودکان است که همیشه به دنبال راهی برای رفع این مشکل هستند.
ملیحه، خانم خانه داری است که دو فرزند دختر دارد. علی رغم حساسیت هایی که برای تربیت آنها از خود نشان می دهد اما گاهی مواقع فرزندانش بر سر موضوعات جزئی با هم دعوا می کنند و در این بین الفاظ زشت و رکیکی به یکدیگر می گویند.
ملیحه خانم هم برای جلوگیری از این الفاظ و ایجاد آشتی بین دو خواهر آنها را تنبیه می کند و مدتی آنها را از دسترسی به وسائلی که دوست دارند منع می کند تا شاید با این کارها بتواند مانع گفتن الفاظ این چنینی در بین فرزندانش شود.
تنبیه، عصبانیت و قهر ابزارهایی است که در چنین مواقعی پدر و مادرها به آن دست می زنند اما باید توجه داشت که برای پیدا کردن راه حل مشکل، پیش از هر چیز شناسایی دلایل وقوع آن ضروری است.
آنها باید قبل از هر چیز به این نکته توجه کنند که یکی از علل روی آوردن فرزندان به گفتن الفاظ زشت و رکیک که اغلب یکی از مهمترین دغدغه ها و البته در بسیاری مواقع یکی از شکایات و معضلات خود والدین در مقابل فرزندان است، نقش والدین در به وجود آوردن این پدیده است زیرا هنگامی که بر سر موضوعات جزئی زناشویی یا خانوادگی با هم مخالفت می کنند برای تهی کردن خشم و عصبانیت شان اغلب الفاظ زشتی را بین هم رد و بدل می کنند یا وقتي در جمع خانواده اي حتي براي شوخي و مزاح هم که شده از لغتي زشت استفاده مي شود کم کم قبح آن کلمه از بين مي رود و نه تنها بزرگان آن جمع بلکه کودکان هم از آن کلمه به عنوان يک هنجار ياد مي کنند و زمانی که ناراحت هستند برای نشان دادن خشم وعصبانیت خود، به فحش دادن روی می آورند.
کارشناس و مشاور مرکز مهر در گفت و گو با خبرنگار
زاهدانه در این خصوص اظهار داشت: بکار بردن الفاظ رکیک و زشت در فرهنگ برخی از خانواده مرسوم بوده که در این صورت فرزندان آنان هم با تقلید از این رفتار ناپسند، آن الفاظ را در ذهن خود پرورش داده و در بین گروه هم سن وسالان یا وقتی والدین خلاف میل آنان برخورد کنند، از خود بروز می دهند.
مهدوی فر افزود: بسیاری از رفتار و کردار فرزندان از عملكرد والدین نشات می گیرد. فرزندان رفتارهای پدر و مادر را به طور ناخودآگاه درونی کرده و سپس مطابق این معیارها عمل می كنند زیرا والدین خود را به عنوان اولین الگوهای زندگی می پذیرند و چون به آنها عشق می ورزند و آنان را سمبل هایی قوی می دانند، رفتارآنان را شاخص و الگو قرار می دهند.
وی برای مقابله با بد زبانی فرزندان به والدین گفت: وقتی فرزند شما، کلمه زشتی را بر زبان جاری می کند، شادمانی نکنید و مغلوب احساسات خود نشوید و همان لحظه با آرامش به او بفهمانید که سخنش زشت است.
این کارشناس بیان کرد: به برنامه های تلویزیونی که فرزندتان مشاهده می کند، دقت کنید ممکن است این رفتارها را از این منابع یاد گرفته باشد. در این صورت به او بگویید که بین آن برنامه و رفتار او ارتباط نزدیک وجود دارد و اگر این الفاظ و کلمات ادامه پیدا کند دیدن این برنامه را ممنوع می کنید.
وی در ادامه همین مطلب به والدین تاکید کرد: اگر ناسزایی برای فرزندتان عادت شده است، به او بیاموزید که تا مدتی، واژه های زشت را در ذهن خود یا زیرلب و آرام بگوید و در صورت استمرار بددهنی، از سازوکارهای بازدارنده و به ویژه کاستن از پول توجیبی استفاده کنید و بگویید که در برابر هر کلمه زشت، مقدار پول جیبی اش کم خواهد شد.
مهدوی فر در پایان خاطر نشان کرد: در این زمینه بهتر است والدین تا جايي که امکان دارد رفت و آمدشان را با خانواده و دوستاني که به کار بردن لغات زشت را امري طبيعي مي دانند کم کنند. يادتان باشد استفاده از کلمات رکيک به وجود ما شخصيت نمي بخشد، بلکه ما را در نظر ديگران فردي بي سواد و بي فرهنگ جلوه مي دهد. هر چند برخي بر اين باورند که اگر از اين کلمات استفاده نکنيم با دوستان خود احساس صميميت نمي کنيم، اما مطمئنا اين شيوه رفتاري به مرور زمان شخصيت مان را در نظر ديگران کوچک و حقير جلوه خواهد داد.
انتهای پیام/
